Aynı sofraya oturamam seninle; cimrisin. Cimrilik; -sonsuz hazine sahibine güvenmemek diye mânâların iskelesine yanaşmak gibiymiş ki- şirke kadar çıkar bu yol; aman ha; uzak dur şöyle!

Sen ye, sen iç.

Anladım şimdi Cennetin kapısını niye cö—mertler açar. Dert olur derler cimrinin yemeği. Anladım; (fânîden bir şey) almak ağırlaştırır. Vermek niye rahatlatıyor; anladım.

BEN VE ÖTEKİ

Ey dünya! Biraz sükûnet istiyorsan; şu cimriliği bırak! Yani ben, ben deyip durma! Serveti tek ellerde toplama! Adaletli ol! Dağıt! Dünyanın geçici olduğunu düşün! Şu yarınıma şu torunuma diye mal toplamaktan vazgeç! Olandan olmayandan vergi alma! Yoksa keyfin kaçar; uyuyamazsın! Ötekini de düşün; kendini düşünmüş olursun! Sen doydun taştın da… Öteki ne olacak?

BAYRAM

Bayram; en çok ne zaman, bayramdır! Başkasını bahtiyar ve zengin gördüğümüzde... Cimriliğe yüz vermediğimizde...

Hal hatır sorduğumuzda... Olur olmaz isteklerimizi kontrol altına aldığımızda... Dünyanın ölümlü olduğunu........

© Yeni Asya