“Ben de dâhil bir grup öğrenci, ilk kez okula gitmenin heyecanıyla sıraya geçtik.” Yetiştirme yurdunda idarecilerimiz her dönem yeni kayıt olan kişilerin listesini yurt binasına yakın okul yönetimine verirdi… Bu sefer de öyle olacaktı. Bu sefer okula gidenlerin arasında ben de olacaktım. Öğretmenimiz bizi bir asker edasıyla hizaya soktu. Gözüyle saydı… Okula hareket ettik. Yurt binasının önünden minik öğrenciler değil de minik askerler gibi ellerimiz öndekilerin omzunda olduğu hâlde, ayaklarımız aynı tempoda sokağa doğru süzüldük. Hiç disiplini bozmadığımız hâlde arada bir “yaramazlık yapan var mı?” diye geriye dönüp bakıyordu öğretmenimiz. Ben geçirdiğim çocuk felcinin ilk zorluklarını burada hissedecektim… Çünkü sol ayağım aksıyordu… Aksayan ayağımla, tempoya ayak uydurmakta zorlanıyordum. Okula gittiğimizde, yeni bir dünya ile tanıştık. Bizim gibi okula gelen ama........

© Türkiye