9 Ekim 1922 tarihli Toronto Daily Star gazetesinde Ernest Hemingway imzasıyla yayımlanan “Türkler İstanbul yakınlarında” başlıklı haber: “Büyük Taarruz ile Yunan ordusunu Anadolu’da bozguna uğratan Türk ordusu; İstanbul’u işgalci güçlerden bir an önce kurtarmaya kararlı” diye başlıyor ve hücuma hazırlanan Türklerle vuruşmaya hazırlanan İngilizlerin cephe tahkimatları hakkında ayrıntılı bilgi veriyordu. Hemingway, emperyalist savaşlara karşı uluslararası dayanışmadan yana ve zalimlerin mazlumları ezdiği, insanların zorla savaştırıldığı militarist yapılanmaları reddeden bir Amerikan aydınıydı. Ancak tıpkı avcılık gibi, savaşı da seviyordu!

Ruhundaki bu çelişkiyi bir yurt, bir ulus, bir ülküyü savunmak için silaha sarılan halkların savaşını haklı; onları zorla silah altına alıp fethe, işgale ya da gerici bir düzeni savunmak için cenge çıkanlarınkini haksız bularak çözmüştü.

Etik gazetecilik yansızlık mı gerektiriyor? Gazeteci Hemingway, haberlerini her cepheden objektif bilgilerle geçerken aktardığı olayların odağına insanı koyup onların sözleriyle kimin haklı olduğu kararını okura bırakıyordu. 1918’de İtalya’da, 1922’de Türkiye’de, 1937’de İspanya’da izlediği savaşları aynı yöntemle gözledi ve yazdı.

Örneğin işgal altındaki İstanbul haberlerine insanlara ilişkin gözlemlerini ekliyor ve bunlardan birinde: “Bir macera yaşıyormuşcasına İstanbul’u dinliyorum. Vakit gece. Mustafa Kemal’in ordusunu bekleyen kentte, hem patlamaya hazır bir sevinç hem de boşanmaya hazır bir........

© Cumhuriyet