Diğer

16 Kasım 2025

Ehlikeyf dediğin biraz da malumatfuruştur. Sofralar böyle bilge insanları sever.

Zaten sofralarda meze kadar malumat da önemli değil midir?

Yani bir iki yudum arasında, bir kaç dedikodunun da belini kırsanız fena mı olur!

Ehlikeyfin bilgilisi makbuldür. Onun ağzından bal damlamalıdır ki sofranın neşesi tam olsun.

Ehlikeyf, yediğinin içtiğinin gelmişini, geçmişini bilir. Araştırır, okur, öğrenir.

Çaba sarf eder.

Akşamcılar, acele etmezler. Vakti kerahati sabırla beklerler. Bilirler ki sabrın sonunda küçük lezzetlerle donanmış bir masa ve bir kaç kadeh rakı onları bekliyor olacak.

Bilmeyenlere söyleyelim:

Vakti Kerahat, güneşin batmasına bir mızrak boyu mesafe kaldığı andır. Bütün renkler bu saatlerde güneşi uğurlamak için gök yüzüne üşüşürler.

Bu zaman, tüm dünyada insanların en mutlu oldukları zamandır. Bir kaç yudumdan sonra tüm dertler unutulur, yaşam gökyüzündeki renklerle boyanır. Yani toz pembe olur.

Akşamcılar arada bir öğle kaçamağı da yaparlar. Bunun adı “Öğle Rakısı”dır veya yaşamın ara gazıdır.

Bildikleri lüzumlu bilgiler olduğu kadar lüzumsuz da olabilir.

Örneğin, enginarın modern çağın başlarında saray şölenlerinin en rağbet edilen sebzesi olduğunu ve o dönemin enginar yemeklerinden örnekler vermesi, dinleyenlerin dikkat kesilmesine neden olabilir.

Ehlikeyf acele etmez. Yudum yudum anlatır.

Zaten keyif sofraları bilgi bombardımanına müsait değildir.

Biraz ondan biraz bundan.

Tam yarısındayken unutulan cümleler!

Ehlikeyiflik öyle kolay iş değildir. Gayret ve emek ister. Hem damağının hem de hafızanın kuvvetli olması gerekir.

Önüne konanı bilmeden yemez. Hangi malzemenin ne zaman tüketileceğinin farkındadır. Yazı kışa karıştırmaz.

Damak tadının ne demek olduğunu, pişirme tekniklerini, tat almanın inceliklerini, mutfağın tarihini çok derinlemesine olmasa da bilir.

Bilgiyi kendisine saklamaz, paylaşır. Tıpkı ortaya konan mezeyi paylaştığı gibi.

Dinleyenler........

© T24