Bismihi Teâlâ.

Cumhuriyet’le neler vaat edilmiyordu ki…
Yeni bir çağ, yeni bir insan, yeni bir ülke.
Eğer dinî geleneklere bu kadar hazımsız yaklaşılmasaydı,

belki Cennet’in anahtarları dahi bu topraklara sunulacaktı.

Fakat tarih, bazen bir ütopyanın gölgesinde yürüyor.
Medreseler, tekkeler, zaviyeler susturuldu;

halifelik tarihin raflarına kaldırıldı.

Harf devrimiyle hafıza resetlendi.

Karma eğitimle gelenekle gelecek çatıştırıldı.

Bütün bunlar —baskının sesiyle, hilenin nefesiyle— bir bir inşa edildi.

Cumhuriyet, bir umut destanı gibi sunuldu:
“Herkese eğitim, herkese gelecek!” deniyordu.

Ama aradan geçen bir asrı aşkın........

© Doğruhaber