Böyle bir dönemde iman ve Kur’ân hizmetinde sebat edenlerin birbirini desteklemesi ve takdir etmesi bir tercih değil, zarurettir. Barla Lâhikası 121. Mektup’taki: “Hayat, vahdet ve ittihadın neticesidir. İmtizaçkârâne ittihad gittiği vakit, ma-nevî hayat da gider.” Bu ifade, hizmetin bereketinin sırrını açıklar.

Üstad Bediüzzaman, Re’fet Bey’e yazdığı mektupta, hizmetin yalnızca fiilî gayretle değil, kalbî birlikle sürdürülebileceğini vurgular. Çünkü iman hizmetinde muvaffakiyet, kalplerin ittihadına bağlıdır. “İhtilâfa düşmeyin; sonra gevşeyip cesaretiniz kırılır, cemaatinizin tadı elden gider.” (Enfâl, 46) ayetine yaptığı atıf, cemaat ruhunun ne kadar hassas bir dengeye dayandığını gösterir. Uhuvvetin zayıfladığı yerde hizmetin enerjisi sönmeye başlar. Oysa takdir, kardeşlik bağlarını kuvvetlendirir, rekabeti muhabbetle dönüştürür.

Üstad, bu hakikati bir misalle anlatır: “Üç elif ayrı yazılsa kıymeti üçtür; tesanüd-ü adediyle içtima etse, 111 kıymetinde olur.” Aynı şekilde, “dört kardeş hakikî uhuvvetle hareket etse, 400 adam kuvvetinde olur.” Bu misaller, birlik ruhunun çarpan........

© Yeni Asya