Dün, 17 Aralık Çarşamba günü Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nun doğum günüydü.
Bugün köşemde onu yazmayı tercih ettim. Çünkü bazı doğum günleri sadece bir yaşı değil; bir ömrü, bir mücadeleyi ve bir ahlakı hatırlatır. Hele söz konusu olan Kemal Kılıçdaroğlu ise…

“Bazı insanlar koltuk büyüdükçe küçülür…
Bazıları ise koltuktan ayrılsa da büyür.”

Bu satırları bir köşe yazarı olarak yazıyorum.
Ama aynı zamanda Kemal Kılıçdaroğlu’nu yakından tanıyan, uzun yıllar yanında olmuş ve hâlâ siyasetini içeriden gözlemleyen biri olarak…

Çünkü bazı isimler vardır; onlar hakkında yazarken yalnızca uzaktan bakmak yetmez.
Tanıklık gerekir.
Ama bu tanıklık, övgüye değil; hakikate yaslanmalıdır.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun hikâyesi, Tunceli’nin yoksul bir evinde başlar.
İmkânların sınırlı olduğu, okumanın kolay olmadığı bir aile ortamında büyür.
Yoksulluğu ne bir mazeret yapar ne de bir siyasal vitrine dönüştürür.
Çalışarak, sabırla ve ahlakla yol alır.

Devlete sırtını dayayanlardan değil, devlete omuz verenlerden olur.
Hayatındaki hiçbir aşama tesadüf değildir.

SSK Genel Müdürlüğü, devletin farklı kademelerinde üstlendiği görevler, Cumhurbaşkanı Turgut Özal döneminde en yakın çalışma halkalarında yer alması…
Bunların tamamı liyakat, disiplin ve dürüstlüğün sonucudur.

Siyasete davet üzerine girer.
CHP milletvekili olur.
Uzun yıllar CHP Grup Başkan Vekilliği yapar.

Türkiye onu televizyon ekranlarında tanıdı.
Sakin ama derin bir üslup…
Polemikçi değil; konuya hâkim.

Kılıçdaroğlu konuştuğunda sesini yükseltmezdi.
Ama söz bittiğinde,........

© Yeni Ankara