İstanbul Vakfı’nın çıkardığı “İlham Veren Adımlar: 40 Yazardan 40 İlham Veren Kadın Hikâyesi” kitabını merakla okuyorum.

Prof. Dr. Nermin Abadan Unat’ın hayranı olduğum için Nebil Özgentürk’ün kaleme aldığı bölümden bazı satırları paylaşmak istedim sizinle.

Bugünün insanıyla geçmişin idealistleri arasındaki farkı o kadar iyi anlatıyor ki.

“Ben kendi hayatımı seçtim ve hiç geriye bakmadan yürüdüm.”

“Tek düşüncemiz şuydu: Bu ülkeye nasıl faydalı olacağız.”
“Şimdi kadın denince akla anne geliyor. Aile içine hapsediyorsunuz. Kadının hakları ailenin dışında da var. Ben bu ülkede Aile Bakanlığı değil Eşitlik Bakanlığı görmek istiyorum.”
“Yaşın bir önemi yok, vız gelir tırıs gider. En çok korktuğum şey okuyamamak...”

“Ben hep siyasi partiler, siyaset sosyolojisiyle uğraştım. Bu arada şunu da söyleyeyim; kadın meselesiyle oldum olası meşgul oldum. Çünkü kamusal alanda çok az kadın........

© Sözcü