Bazen başka bir ülkeye gidersin ve fark etmeden omuzların gevşer.

Kapılar sana doğru açılır, insanlar gözlerinin içine bakarak selam verir.

Trafikte biri durur, seni geçirir; acele etmez, öfkeyi tanımaz gibi.

Temizlik sadece sokakta değildir, bakışlarda da vardır.

Ve sen içinden dersin ki:

“Demek ki böyle de yaşanabiliyormuş.

”

Sonra valizini toplar, dönersin.

Uçağın tekerlekleri yere değdiğinde, o his de seninle iner.

Bir süre…

Bir süre sen de kapıyı tutarsın başkası için.

Trafikte durursun, yol verirsin, selamı esirgemezsin.

Kalbin taze, niyetin temizdir.

Ama işte hayat…

İnsan alışkanlık denen o ağır battaniyeyi yeniden üstüne çeker.

Yolda bir kaza........

© Sonsöz