Öfke mi? Üzüntü mü?

Rahatsız olmak mı? Sinirlenmek mi?

Aşk mı? Arzu mu?

Heyecan arayışı mı? Beğenilme isteği mi?

İnsan doğduğu andan itibaren duygularla yaşar. Ama bu duyguları fark etmek, adlandırmak ve sağlıklı şekilde ifade etmek ne yazık ki doğuştan gelen bir beceri değildir.

İşte buna tam olarak duygu okuryazarlığı denilir…

Yani hem kendi duygularını hem de başkalarının duygularını anlayabilme, ifade edebilme ve yönetebilme yeteneği… Kaçımızda bu yetenek var? Ya da kaçımız bu beceriyi gerçekten önemsiyor?

Araştırmalar gösteriyor ki duygu okuryazarlığı yüksek olan çocuklar daha güçlü ilişkiler kuruyor, zorbalığa daha az maruz kalıyor ve okul başarısı da artıyor. Peki aileler bu beceriyi nasıl destekliyor? Üzgünüm ama şu an toplumda bırakın bunun desteklenmesini........

© Milat