Kelimelerin ve sözlerin gücüne inanırım. İnsanlar duygularını sözleriyle, kurumlar ise hedeflerini sloganlarıyla ifade ederler. Günümüzde şahit olduğumuz ibretlik olaylara nostaljik açılardan bakınca sözlerin, fikirlerin, kavramların anlamını yitirdiğini ve bu yüzden şiirin, öykünün, edebiyatın, sanatın ve sinemanın kıymetinin bilinmediğini düşünüyorum. Mesela Üstad Necip Fazıl Kısakürek'in Abdülhakîm Arvâsi'den bahsederken yazdığı "Kelimeler dize gelsin" sözünden ben de çok etkilenmiştim.

Kıymetli hemşerimiz Prof. Dr. Mehmet Tekelioğlu'nun aktardığına göre Üstad televizyon için "müthiş makine" dermiş. Mehmet Tekelioğlu, "Herkes bilir ki Üstad, sahip olduğu her şeyi tüm tarafıyla anlatırdı. (...) Bana evinde yeni alınan televizyonu gösterdi ve ekledi: 'Müthiş makine!'". Eğer ki Üstad hayatta olsaydı sanatı ve edebiyatı küçümseyen iktidar mensuplarına "Sakarya Türküsü" şiirindeki gibi "Siz, hayat süren leşler" mi derdi, yoksa "Fikir Sancısı" şiirindeki gibi "Lafımın dostusunuz, çilemin yabancısı" mı derdi?

Biz fikir üreteceğimize kulağa hoş gelen sloganlar üretmekten haz duyuyoruz. Çünkü fikirlere değil, sloganlara önem veriliyor. Dini kavramları bile dünyevi işlerimizde kullanmaktan imtina etmiyoruz. Her konuda lügat paralıyoruz ve hamasi nutuklar atıyoruz. Eğer ağzınızdan çıkan sözleri kulağınız duymuyorsa veya aklınız idrak etmiyorsa söylediğiniz sözlerin bir ehemmiyeti olmaz. Söylem ile eylem arasındaki ince çizgi çok önemlidir.

Emek, adalet, vicdan, hoşgörü, güven, huzur, bereket, ecel, kader, vebal... Bu kavramlar artık sloganlaştırıldı. Kürsülerde, mitinglerde, reklamlarda ve sosyal medyada gırla gidiyor ama........

© Haber Vakti