Πριν από περίπου έναν χρόνο, στις 21 Νοεμβρίου του 2024, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Νετανιάχου φέρεται να είναι «υπεύθυνος για εγκλήματα πολέμου, όπως η λιμοκτονία ως μέθοδος πολέμου και σκόπιμη επίθεση κατά του άμαχου πληθυσμού, καθώς και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως δολοφονίες, διώξεις και άλλες απάνθρωπες πράξεις, από τις 8 Οκτωβρίου 2023 έως τουλάχιστον τις 20 Μαΐου 2024.» Αντίστοιχο ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε και για τον πρώην υπουργό Άμυνας του Ισραήλ, Γιοάβ Γκάλαντ.

Η απόφαση αυτή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου προκάλεσε έντονη αντίδραση στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ, δύο χώρες που δεν αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ. Η αντίδραση δεν έμεινε στα λόγια: στις 5 Ιουνίου 2025 και μετά στις 20 Αυγούστου, οι ΗΠΑ επέβαλλαν κυρώσεις σε συνολικά οκτώ δικαστές του ΔΠΔ (εκ των οποίων στους 5 για το ένταλμα Νετανιάχου).

Περίπου 15.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα υπόκεινται σε κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Πρόκειται κυρίως για μέλη της Αλ Κάιντα, του Daesh, μαφιόζικων ομάδων, ηγέτες δικτατορικών καθεστώτων και, πλέον, οκτώ δικαστές του ΔΠΔ. Πριν από λίγες ημέρες ο Νικολά Γκιγιού, Γάλλος δικαστής του ΔΠΔ ο οποίος είναι μεταξύ των οκτώ, μίλησε σε εκδήλωση του Συνδικαλιστικής Ένωσης Δικαστών (Union Syndicale des Magistrats) για το τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι κυρώσεις στην καθημερινότητά του. Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει κανείς για το ένταλμα κατά του Νετανιάχου, αξίζει να δούμε τι είπε, και να αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, των υπερεθνικών θεσμών και της ίδιας της Ευρώπης.

Στην πράξη, οι κυρώσεις επηρεάζουν όλες την καθημερινότητα: οι υποκείμενοι δεν μπορούν να........

© Athens Voice