Bilindiği üzere aylardır, “Yok şu dalgası, yok bu furyası. Bilmem ne operasyonu” derken tabiri caizse yaşantımız 3’ncü sayfalık haline gelmeye yüz tutmuştu.
“Bilmem ne çarkı” dahilinde bir ara Antalya’nın dillerden düşmeyen ancak çocuklara masal anlatma haline dönüşen bir de hafriyat dosyasının yapraklarında kımıldama olmuştu ki, o sayfaya parmak gitti ve orada kaldı.
Bana göre nedense sayfa çevrilmedi. Çevrilmeyince de dosya doğal olarak açılamadı. Dolayısıyla başta ben olmak üzere çoğumuzun umutla beklediği hafriyat güme mi gitti ne?
Ben çok üzüldüm.
Hatta hayal kırıklığına bile uğradım.
Neden mi?
Çünkü olay Antalyaspor’a yıllardır yapılamayan ama o yıllar geçtikten sonra da olsa birileri tarafından Kırmızı-Beyazlı ekip için, “Sabit gelir kaynağı olsun da takım yok olmaktan kurtulsun” zihniyetinin ürünüydü o hafriyat da ondan.
En azından 40 yılını o takıma veren, geçmişi yudum yudum yaşayan birisi, yani benim için.
“Kısacası Antalyaspor’un geleceğini nasıl garanti altına alabilirim” iyi niyetlerinin tamamiyle şahsi menfaat uğruna yok olup gidişinin ta kendisinden başka bir şey değildi hafriyat.
Şöyle 40 yıl öncesine gidiyorum da.,
1981-82 yılında şampiyon olup bugünkü Süper Lig’e o günün 1.Ligi’ne yükselen Antalyaspor’da başkan Halim Horasan takımı deplasmanlara götürebilmek uğruna........

© Antalya Son Haber