Kimin sıkıntısı değil ki… Evine ekmek götüremeyen işçinin sıkıntısı olduğu kadar; harmanının karşılığını bulamayan köylünün, küreselcilere asgarî ücretle emeği peşkeş çekilmiş işçinin, üniversiteyi güçlüklerle okuyup güvenlik görevlisi olan eğitimlinin, ekranlarla tüketimin parçası olarak yetiştirilen aile bireylerinin ve hürriyetlerini AKP’nin cebinde gören memurların sıkıntısı demeyeceğiz… Bu kadronun mahiyetinin halkımızca anlaşılamayışı; sıkıntıyı önce coğrafyamıza, komşularımıza ve şimdi de cihanşümulleşmeye taşıyor… Mübalağa yapmıyoruz. Dünya hegemonyasına yürüyen Neoliberaller; son zamanlarda Amerika ve bazı demokratik ülkelerdeki siperlerini kaybettiklerinden, Türkiye üzerinden fukara ülkelerdeki insanları köleleştirerek haysiyetleriyle oynuyorlar… Bu cihetiyle Anadolu’muz, yağmacıların merkezüssü haline geldi.…

Bir eşyanın, kişinin, meselenin veya fikrin mahiyetinin bilinmemesi, genellikle onlarla imtihanımıza sebeptir. İstibdat ve dinsizliklerini “cumhuriyet” perdesinde halkımıza propaganda edenlerin mahiyetlerinin halkça bilinmesine vesile olan hadise için Bediüzzaman;

“…… bu meselemizin tehiri hayırdır. Çünkü bütün mekteplerde ve dairelerde ve halkta, o ölmüş dehşetli adamın muhabbeti telkin ediliyor. Bu hal ise, âlem-i İslâm’a ve istikbale pek elîm ve acı bir tesiri olacaktı. Şimdi ihtiyarımızın haricinde, onun mahiyeti ne olduğunu, en başta ve en ziyade alâkadar ve en son ondan vazgeçecek adamların ellerine katî........

© Yeni Asya