Bu mescid, adını, Resûlullah’ın (asm) bayram ve yağmur dualarında burada bulunduğu sırada, güneşi örten ve gölge eden bir buluttan alır. “Bulut” manasındaki bu isim, aslında ümmete her zaman hatırlatılan bir hakikatin sembolüdür: Kulluğun gölgesi altında rahmet iner. Bu mekân, sadece bir ibadet alanı değil, aynı zamanda her yönüyle ümmetin kalbinde birleştirici bir simge olmuştur.

Peygamber Efendimiz (asm), bayram namazlarını özellikle Mescid-i Nebevî’nin dışındaki bu açık alanda kıldırırdı. Çünkü bayram, sadece namazla sınırlı bir ibadet değil; ümmetin bütün fertlerinin birlikte hissetmesi gereken bir sevinçti. Kadın, erkek, genç, yaşlı, hasta... Herkes bu alana toplanır; Resûlullah (asm), hasta olanları bile çağırırdı: “Namaz kılamasa da musallada dursun, tekbirlere iştirak etsin. Bayram sevincini herkes yaşasın.”

Risale-i Nur’un ifadesiyle, “İman muhabbeti, İslâmiyet uhuvveti istilzam eder.” (Hutbe-i Şâmiye)

İşte Ğamâme Mescidi, ümmeti bir araya toplayan bu kardeşlik hakikatinin canlı bir örneği olmuştur. Bugün de bayramlarımızın ruhunu diri tutmanın yolu, sadece kendi çevremizde değil, ümmetin her ferdinde aynı sevinci ve kardeşliği yaşamaktır. Ğamâme’nin en bilinen yönlerinden biri, yağmur dualarına şahit olmasıdır. Resûlullah (asm) birkaç kez burada bütün Medine’yi toplamış, eller semaya kalkmış, dua edilmiş ve........

© Yeni Asya