Η εικόνα του μέλλοντος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας δεν εμπνέει αισιοδοξία. Οι υποδομές της χώρες, οι χώροι κοινωνικής μέριμνας και ευθύνης – από τα νοσοκομεία ως τα σχολεία – εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης που οδηγούν σε εκφυλισμό. Το δημόσιο σκεβρώνει. Δεν είναι της μόδας. Εγκαταλείπεται. Οι φυσικές καταστροφές επαναλαμβάνονται σε βαθμό που πλέον έχουν γίνει μια μόνιμη έκτακτη ανάγκη.

Το 2021 μισό εκατομμύριο στρέμματα κάηκαν στη Βόρεια Εύβοια και πριν βλαστήσει μια ελπίδα, καταγράφηκε στην Ελλάδα η μεγαλύτερη φωτιά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ένα εκατομμύριο στρέμματα στον Έβρο. Την πιο οχυρωμένη περιοχή της χώρας. Οχυρωμένη όμως για να αποτρέπει άλλες απειλές. Κάποιες πραγματικές κάποιες όχι. Και πριν σβήσει η φωτιά στον Έβρο, η καταστροφή της Θεσσαλίας.

Κλιματικοί πρόσφυγες πλέον από την ίδια τη χώρα. Άνθρωποι που φεύγουν. Brain drain μνημειωδών διαστάσεων από την αρχή της ελληνικής κρίσης ως σήμερα. Την ίδια στιγμή η ελληνική οικονομία φωνάζει για εργατικά χέρια στον πρωτογενή τομέα, την κατασκευή και τον τουρισμό, αλλά δεν υπάρχουν. Η αγοραστική δύναμη κατακρημνίζεται και μετά διερωτόμαστε γιατί οι άνθρωποι φεύγουν.

Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία γιορτάζει τα πενήντα της χρόνια κουρασμένη και διόλου ελκυστική. Οι θεσμοί λογοδοσίας ατροφούν. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος αδρανοποιείται. ΟΙ ανεξάρτητες αρχές – άλλοτε η μεγάλη υπόσχεση – σιγάζουν όταν κάνουν την δουλειά τους διότι είναι ενοχλητικές. Η δικαιοσύνη ασθμαίνει σε βαθμό αυτοακύρωσης. Το έλλειμα πλουραλισμού στον τύπο είναι ντροπιαστικό.

Οι υποκλοπές θέλουν να δείχνουν κανονικότητα. Για τα επόμενα χρόνια ό,τι λέγεται........

© TVXS