Ακόμη κι εκείνοι που έχουν την ευχέρεια και τον χρόνο να κοιτούν τα πολιτικά πράγματα αφ’ υψηλού, σαν τον Αλέξη Τσίπρα, διατείνονται πως το διακύβευμα των ευρωεκλογών «είναι να επαναϊσορροπήσει το πολιτικό σύστημα. Να έχουμε μία αξιωματική αντιπολίτευση που θα είναι σε θέση να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση στον επόμενο γύρο των εθνικών εκλογών». Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: στην ανάγνωση των πολιτικών, η εσωτερική σκηνή υπερτερεί της ευρωπαϊκής. Ετσι, η Ευρωπαϊκή Ενωση μπαίνει στην κουβέντα μόνο όποτε κάποιος ανάμεσά τους δηλώνει ότι θέλει «όσο το δυνατόν καλύτερο ποσοστό» προκειμένου να διαπραγματευτεί χρήματα για τους αγρότες ή την άμυνα. Η Ευρώπη καδράρεται κυρίως σαν Ταμείο, δηλαδή. Οταν, όμως, προσαρμόζεις την ατζέντα μιας ευρωαναμέτρησης στις μικροκομματικές ανάγκες του εθνικού σου πλαισίου δεν μπορεί παρά να περιμένεις πως αυτή θα λειτουργήσει σαν μια μεγάλη, αξιόπιστη δημοσκόπηση. Κάποιοι, όχι η συντριπτική πλειονότητα, θα πάρουν μέρος και θα πουν τη γνώμη τους για να στείλουν μήνυμα σε πολλαπλούς αποδέκτες. Γι΄αυτό, τα κόμματα θα πρέπει να είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μιας χαλαρής ψήφου. Οσο κι αν την αποτάσσονται, εκείνα δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για να προκύψει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ