Κι αφού κανείς δεν την έχει μετρήσει ώστε να συντάξει τον χάρτη της, η αξιωματική αντιπολίτευση δικαιούται να προσδοκά πως θα βρει εκεί τις ψήφους που χρειάζεται. Οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης ανάλυσης αναφέρουν ότι αυτή γεμίζει κυρίως με αντισυστημικούς ψηφοφόρους – οι οποίοι χονδρικά υπολογίζονται σε ένα 30% – και ο λάιτ, χαμογελαστός αντισυστημισμός του συριζαίου προέδρου τούς ταιριάζει. Ο αντίλογος θυμίζει πως πολλά μικρότερα κόμματα, δεξιά κι αριστερά, ποντάρουν στο ίδιο ακροατήριο. Ο ανταγωνισμός, δηλαδή, είναι μεγάλος. Ενας έμπειρος δημοσκόπος, πάλι, παρατηρώντας τις επιστημονικά συμφωνημένες ομάδες στις οποίες χωρίζεται το εκλογικό σώμα βάσει ηλικίας, φύλου, μορφωτικού επιπέδου και επαγγελματικής δραστηριότητας, σημειώνει ότι μόνο σε ένα «ειδικό κοινό» βρίσκει τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει απήχηση. «Στους νέους 17 με 24 είναι πρώτος μετά από καιρό» λέει. Αυτοί βέβαια, όπως έχει αποδείξει η εκλογική ζωή, δεν νιώθουν την παραμικρή κομματική ταύτιση. Επομένως, δεν υπάρχει κόμμα που νομιμοποιείται να θεωρήσει δεδομένη την εκλογική τους συμπεριφορά – ούτε καν την προσέλευσή τους στα παραβάν, για την ακρίβεια. Το ρεαλιστικό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι η «ανατροπή» που φαντάζονται όλοι πλην του επικεφαλής του: ένα νούμερο που θα του επιτρέψει να παραμείνει μικρομεσαίος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ