Αλλά και να υπενθυμίσει σε όσους ακούν ευλαβικά τα κηρύγματα πως «ο Χριστός μας δεν «σταυρώνει», αλλά σταυρώνεται ο Ιδιος». Ωστόσο, δεν έχει συμπεριφερθεί σύσσωμος ο κλήρος, ανώτερος και κατώτερος, με τόση προσήλωση στις χριστιανικές διδαχές της αγάπης από τότε που άρχισε η δημόσια συζήτηση για τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου. Για παράδειγμα, ο εισηγητής στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου με θέμα τις εκκλησιαστικές θέσεις σχετικά μ’ αυτή, είχε αποφανθεί ότι «το μεγαλύτερο λάθος μας ως Εκκλησίας θα ήταν να δεχθούμε ότι η ομοφυλοφιλική πράξη, εκτός από ψυχική διαταραχή, δεν είναι και αμαρτία». Είχε επισημάνει πως οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν μια «καταστροφική μετάλλαξη της ανθρώπινης οντολογίας». Και τους είχε στιγματίσει στα μάτια του χριστεπώνυμου πλήθους ως μια «παρά φύσιν εκτροπή», την οποία «θα μονιμοποιήσει» ο γάμος, συμβάλλοντας «στη μετάδοση και τον πολλαπλασιασμό της με καταστροφικές συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή και την κοινωνία». Είχε, δηλαδή, ξεκαθαρίσει ότι όποιος δεν είναι ετεροφυλόφιλος είναι για εκείνον – και τους ιεράρχες που ταυτίστηκαν με την επιχειρηματολογία του, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ – ασθενής, αμαρτωλός, αφύσικος κι επικίνδυνος για το γένος. Η Εκκλησία, άρα, έχει ήδη προσφέρει στον όχλο δικαιολογίες για πράξεις σαν αυτές που καταδίκασε ο μητροπολίτης της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ