Diğer

Konuk Yazar

11 Mart 2024

Gündem takibi oldukça zor ve belirsiz zamanlarda yaşıyoruz. Gündemin farklı gruplar tarafından başka şekillerde çerçevelenmesi ve gündemdeki olayların farklı nedenlerden dolayı önceliklendirilmesi Türkiye gibi kutuplaşmış ülkelerde daha derin yaşanıyor. T24’te 15 Şubat’ta yazdığım yazıda; İliç’teki altın madeninde yaşanan felaket sonrası aynı endişeyi; ‘gündem kalabalığı’ nedeniyle hızlı unutulma ihtimali ve hesap verebilirlik konusunun yine ‘es geçileceği’ meselesi ile ilgili tartışmıştım. Çünkü daha önceki örneklerde olduğu gibi insani ve çevresel bir felaket olmasına rağmen şeffaf açıklamaların olmaması veya talep edil(e)memesi gibi birçok faktör iktidar ve muhalefetin kapasitesi açısından sorgulanabilir bir durum yaratmaktaydı. Bu ‘sıkıştırılmış olma’ ve ‘açmazda kalma’ hali çoğunlukla birbirine benzer bir dili ve performansı gündemde tutuyor, yeni bir yolun önünü tıkıyor ve değişimin yukarıdan aşağıya çok da ‘değiştirmeyen’ bir şekilde formüle edilmesi nedeniyle sorunlar derinleşiyor.

Geçtiğimiz haftanın siyaset gündeminde öne çıkan olaylardan ikisi ‘günlük’ değerlendirme dışında biraz daha yakından düşünmeyi gerektiriyor. Bunlardan birincisi, aynı zamanda CHP grup başkanvekili olan Afyonkarahisar belediye başkan adayı Burcu Köksal’ın sözleri: “Seçildiğimde belediyenin kapıları DEM Parti hariç her siyasi partiye açık olacak” idi. Bu konuşmanın ardından CHP içinde başta partinin Genel Başkanı Özgür Özel olmak üzere önce ‘dil sürçmesi’ diye yumuşatılmaya çalışılan Köksal’ın farklı şekillerde fikrinde ısrarı ile devam eden bir kriz yaşandı. Bu ayın sonunda gerçekleşecek yerel seçimler genel seçimler havasında geçtiğinden partilerin/adayların söylemsel rekabeti ele aldıkları sorunlar da farklılık gösterebilir. Bununla beraber bağlamsal strateji gereği adaylar avantajı/güçlü oldukları sorunlar/konular üzerine söylemini oluşturabilir[1], il özelinde birbirlerinin ele aldıkları konuları görmezden gelebilirler ya da ortaklaşabilirler.[2] Ama konu ülkenin en önemli sorunlarından birini kapsayan, üstelik CHP açısından ayrımcı-ayrıştırıcı dilden vazgeçmiş-yeni bir söyleme geçilmiş bir noktadan tekrar geriye dönüşü simgeliyorsa olaya daha farklı bakılabilir.

CHP’de daha farklı bir tavrı İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu belirtmiş oldu: “Ben CHP’liyim ama ben bu partiye, bu partililere değil, bu şehrin her insanına hizmet ediyorum; her siyasi görüşten olan insanına. Öyle, ‘Ben belediye başkanı olursam, şu partilileri belediyeye almam, şu partililer hariç şunlarla görüşürüm, diyen ya kendine başka bir iş bulacak, ya da başka parti bulacak onu söyleyeyim.”

İkinci konu Mevzular Açık Mikrofon programına katılan İmamoğlu yayını sırasında gerçekleşti. Soru soran seyircilerden biri önce DEM Parti ile ilgili eleştirilerde bulundu ardından İmamoğlu’nun ‘DEM Parti’ye oy veren 7-8 milyonu vatan haini mi ilan edelim’ demesine ‘evet’ diye yanıt verdi.

Bu tabloya birkaç açıdan bakılması mümkün. Türkiye’de Kürtlerin yoğunlukla oy verdiği partiler, daha önce HDP, bugün ise DEM iktidar tarafından güvenlikleştirilmiş bir dil üzerinden “güvenlik-beka” söylemi içerisinde, dışarıda bırakılıyor. İktidarın son yıllardaki kampanyasının önemli bir sürekliliği, tehdit algısını ve güvensizlik hissini HDP ve aktörlerinin üzerinden çerçeveliyor ve bu anlatı ile korkuyu üretiyor olması.[3] Dolayısıyla ‘halkın bloğu’ ve ‘tehdit bloğu’ ayrımı ile seçim kampanyalarında halkın yaşayabileceği iddia edilen güvensizlik koşullarını ve mağduriyetini aktararak siyaset sahnesindeki idealize........

© T24