Uyuşturucu kullanımının yaygınlaştığını herkes biliyor, kabul ediyor. Gittiğiniz en küçük ilçede bile uyuşturucu belasından söz ediliyor. Anne babalar evlatlarını bulundukları çevreden uzak tutabilmek için başka yerlere göç ediyor. Ama, bu illetten kurtarmaları öyle kolay kolay mümkün olmuyor.

İçişleri Bakanlığı yakalıyor, adalete teslim ediyor. Cezaevlerinde 146 bin uyuşturucu suçlusu var. Yabancı ülkelerden gelenler arasında uyuşturucu kullanan ve satanların gelinen durumda önemli rolleri olduğu da biliniyor.

CANLI OLARAK ÖLÜYORUZ

Zafer Partisi yetkilileri, evlatları uyuşturucu batağındaki anne ve babalarla bir araya geldi. Anne-babalar basına kapalı toplantıda yaşadıklarını anlattı. Dün, bu köşede anne-babaların anlatımlarına yer vermiştik. Bugün de devam ediyoruz:

Söz alan birinci baba: “Bir gece uyandım, silahımı aldım ve çocuğumu uyurken vurmak istedim. Eşim engel oldu. Anne kalbi beni durdurdu. Hiçbir parti bize yer açmadı. TV’lerde hiç yer almıyoruz. Bizleri kimse bilgilendirmiyor.

Biz ölüyoruz, ölüyoruz, ölüyoruz. Hepimiz canlı olarak ölüyoruz. Tepeden inme insanların yetkili konumlara gelmesiyle biz bu işi bir yere götüremeyiz. Hepimiz birer deliyiz. Çocuklarımız bizi deli etti. Çocuğum 3 yıldır hapiste ve biz çıkarsa diye korkuyoruz.”

BU KIZIMIZ YERDE YATIYORDU

Söz alan beşinci anne: (18 yaşında bir kızı göstererek) “Bu kızımızı bu sabah AŞTİ’de (Ankara Şehirlerarası Otobüs Terminali) yerde yatarken buldum. Kimse ilgilenmiyordu. Onu aldım buraya getirdim. Kız bir yıldır madde kullanıyormuş. Buradan sonra da onu tedaviye götüreceğiz.

Çocuklarımız zombi gibi oldu. İnsan çocuğunun ölmesini ister mi hiç? Ben istedim... 15 senedir bağımlı annesiyim. Evladım lise 2’de başladı. Bağımlı hasta olunca, aile de hasta oluyor. Çocuklarımız hapiste de içiyor ve........

© Sözcü