Son günlerde tüm dünyânın gözü önünde cereyân eden ve vahşet ötesine geçmiş olan İsrâil ve Filistin arasındaki çatışmalar, İsrâil'in gerçek gücünü sorgulamamıza sebep oluyor. Bu noktada, İsrâil'in dışarıdan göründüğü gibi güçlü bir devlet olup olmadığını Kur’ân-ı Kerîm'in âyetleri ve tarihsel olaylar ışığında değerlendirmek istiyorum.

Kur’ân-ı Kerîm'in Bakara Sûresi'nin 94-95. âyetleri, Yahûdilerin aslında ölümden korktuklarını açıkça belirtiyor.[1] Rabbimiz bu gerçeği bizlere açıkça ifâde ediyor. Haşr Sûresi'nin 11-17. âyetleri, özellikle 13. âyet, Yahûdilerin Allâh'tan çok Müslümânlardan korktuklarını vurguluyor. Bu âyetler, Yahûdilerin derin bir Allâh korkusu taşıdıkları izlenimi uyandırırken, aslında gerçekte Müslümânlardan korktuklarını gösteriyor. Zemahşerî'nin tefsirinde de belirtildiği gibi, Yahûdiler kendilerine cesûr bir görüntü verirken, yüreklerinde aslında büyük bir korku taşıyorlar.[2]

Bu korku, İsrâil'in son Filistin savaşındaki tutumunda da açıkça görülüyor. Örneğin, Filistin'e karşı yapılan hava saldırıları, İsrâil'in kara savaşına girmekten çekindiğini gösteriyor. Hatta, Amerika'nın Japonya'ya attığı iki atom bombasından daha güçlü bombalarla savunmasız insanlara saldırıyorlar. Peki, neden havadan saldırıyorlar? Çünkü ölmekten korkuyorlar. Eğer Filistinlilerin elinde savaş uçakları veya uçak savarlar olsaydı, İsrâil bu kadar rahat hareket edebilir miydi? Kesinlikle hayır, çünkü ölmek ihtimâli var ve onlar ölmek istemiyorlar.

Dünyâ'nın önünde rezil duruma düşmemek için kara savaşına girmeye karar verdiklerinde, Gazze'yi tamamen dümdüz edip harâbeye çevirdikten sonra yüzlerce zırhlı tankla masûm insanların üzerine yürüdüler. Ancak bu saldırıdan iki gün sonra korkuları nedeniyle geri çekildiler. Çünkü ölüme meydan okuyan insanlarla karşılaştılar. Onlar için ölüm bir şerbet, şahâdet şerbeti. Ölmekten korkmayanlarla, ölümden korkanların savaşması mümkün mü? İsrâil'in âdil ve dürüst savaşmamasının nedeni de bu.

Bu durum, İsrâil'in aslında güçlü olmadığını, korkak olduğunu ortaya koyuyor. Güçlü görünmek için zenginliklerini ve medyayı kullanıyorlar, ama gerçekte korkularıyla yüzleşiyorlar. Tüm haksızlıklar ortadayken, sıradan halk bile sınırlı haberlerle bu durumu fark ediyorken siyasilerin, büyük medya mensûplarının ve bizlerin ünlü ettiği sanatçıların, neden onlardan yana konuştukları şimdi daha iyi anlaşılıyor. Dünyâ çapındaki bazı kurumların onlara destek olmak için neden hazır bekledikleri ve yardımlar gönderdikleri de daha iyi anlaşılıyor.

Sonuç olarak, İsrâil'in güçlü bir devlet olarak algılanması aslında kendi oluşturdukları bir yanılsamadan ibâret. Gerçekte, onlar ölümden çok korkan insanlar. Bu durum, İsrâil'in askerî ve siyâsî gücüne dâir gerçek bir perspektif sunuyor ve geniş halk kitlesine, olayların arkasında yatan gerçekleri gösteriyor.

Peki, güçlü dediğimiz Müslümânlara neden gâlip gibi görünüyorlar?

Bunun sebebi, Müslümânların, mümin olmanın gereğini yerine getirememeleri ve bu yüzden zayıflamış olmalarıdır. Tıpkı dünyâ çapında güçlü bir güreşçinin hastalandığında zayıf düşüp küçük bir çocuk tarafından bile yenilebileceği hakikati gibi.

Milyonlarca kez dinleyip okuyup bir türlü kendimize gelmediğimiz o mübârek sözünü Efendimizden (asm) bir daha dinleyelim, inşallâh Filistin’deki şehitler hatırına bir intibah, bir uyanış, bir aklı başına gelme olur bizde:

Sevban (r.a.)'dan rivâyet edildiğine göre, Rasûlullah (asm) şöyle buyurmuştur:[3]

"Yakında milletler, yemek yiyenlerin başkalarını çanaklarına, sofralarına dâvet ettiği gibi, size karşı birbirlerini savaşmak için dâvet edecekler." Birisi:

"Bu o gün bizim azlığımızdan dolayı mı olacak?" diye sordu. Rasûlullah (asm):

"Hayır, aksine siz o gün KALABALIK olacaksınız; fakat selin önündeki ÇÖP gibi zayıf olacaksınız. Allâh, DÜŞMANLARINIZIN GÖNLÜNDEN SİZDEN KORKMA HİSSİNİ SOYUP ALACAK ve sizin gönlünüze de ‘vehn’ atacak." buyurdu. Yine bir sahâbe:

"Vehn nedir ya Rasûlullah?" diye sordu. Rasûlullah (asm):

"Vehn, dünyâyı fazlaca sevmek ve ölümü kötü görmektir." buyurdu.

Şimdi herkes vicdânını eline alsın ve bu Hadîsi kendi içinde tartışsın, lütfen. Bundan sonra da "Neden Müslümânlar şöyle, neden Müslümânlar böyle?" diye sorma cüretini göstermeden önce bunu düşünelim.

Hepimizin bildiği gerçek bir olayı ele alalım; sâdece hikâye gibi dinleyip başımızı salladığımız gerçek bir olayı:

Cuma hutbesi irâd eden Salâhaddin Eyyûbî'ye, bir genç şöyle bağırmıştır:

"Kudüs'e cihâdı emret, başka şeyleri ne anlatıp duruyorsun?"

Salâhaddin Eyyûbî, bu soruya cevap vermez. Ertesi sabah namazı öncesinde sorar:

"Dün cihâdı emretmemi isteyen genç burada mı?" Ses yoktur; çünkü genç gelmemiştir.

Salâhaddin Eyyûbî şöyle der:

"Vallâhi, Cuma namazına gelenler, sabah namazına gelmedikçe Kudüs'e cihâdı emretmeyeceğim!"

Sonra tam yedi sene Müslümânların çoğunluğunun sabah namazına gelmesini bekler ve ancak o zamân Kudüs'e cihâdı emreder.

Buradan ne anlamalıyız acaba? Herkes, vicdânını da yanına alarak, namâzına, yaşayışına, sünnete uyumuna, ölümden gerçekten korkup korkmadığına bir baksın... Sonra "Neden Müslümânlar şöyle, neden........

© Risale Haber