“Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değerlere, şeref ve itibar”a onur, deniliyor. Kişisel değerler ise, “insanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet ve izzetinefis” [1] olarak açıklanıyor. Diğer bir ifade ile kişisel değerler, insanın kendine olan saygısını, haysiyetini ve izzetinefsini ifade ederken; onur da başkalarının bu kişisel değerler sebebiyle insana gösterdiği saygıyı ifade ediyor. İoanna Kuçuradi ise onuru, kişinin kendi imgesine uygun davranması, kendi imgesine uygun yaşaması bilinci ve böyle yaşamaktan dolayı kendine layık gördüğü belirli bir muamele beklentisine uygun biçtiği değer,[2] olarak tanımlıyor. Bu tanımlara göre Müslüman için onur, Allah’a inanma, bütün samimiyeti ve benliği ile O’nun buyruklarına teslim olma anlamına geliyor. Bu teslimiyet de Kur’an’da “iman ve amel-i salih” kavramları ile ifade ediliyor. Dolayısıyla kendisiyle, ailesiyle, insanlarla, daha da önemlisi inandığı değerlerle barışık olmaya ve bir ahenk içinde yaşamaya onur, buna sahip olan insana onurlu, sahip olmayana da onursuz deniliyor. Daha açık bir ifade ile Müslüman için onur, iman etmeyi ve imanının gerektirdiği kulluk, insanlık ve halifelik görevlerini lâyıkı ile yerine getirmeyi ifade ediyor. Zira imandan yoksun bir onur, insanlar nezdinde bir değer ifade etse de, Allah katında bir değer ifade etmiyor.

Bu nedenle gerçek onur, Allah katında onurlu olmanın şartlarına ve kurallarına riayet etmekten geçiyor. Ancak böyle bir onur, hem Allah katında hem de insanlar nezdinde bir değer ifade ediyor. Dolayısıyla Müslümanın Allah katındaki değeri de kulluk görevlerini yerine getirmesi, insanî değerlere sahip olması ve doğru işi doğru biçimde yapmasına bağlı bulunuyor.

Nitekim “Kim izzet ve şeref istiyorsa bilsin ki, şan ve şeref tamamıyla Allah’a aittir (İzzet ve şeref yalnızca O’na inanmakla kazanılır). Unutmayın, Allah katına yükselen; O’nun katında değerli olan şey güzel söz; tevhid inancıdır. İyi ve yararlı işler de tevhid inancıyla yücelir, anlam kazanır. (İzzet ve şerefe, ancak tevhid inancıyla, iyi ve yararlı işler yapmakla ulaşılır). Sinsice tuzaklar kuranlar (seni ve getirdiğin dini yok etme hesapları yaparak izzet ve şeref kazanmak isteyenler) içinse şiddetli bir azab vardır. Kurdukları tuzaklar da boşa çıkacaktır”[3] ayeti, bu değeri açıklıyor.

Şüphesiz her Müslüman, mensubu olduğu İslâm ile onur duyar. Ancak bu mensubiyet, onuru korumak için yeterli olmuyor, ayrıca ilimde, kültürde, sanatta, edebiyatta, felsefede, sanayide, tarımda ve askerî alanda güçlü olmayı da gerektiriyor. Nitekim Müslümanların, güçlü oldukları dönemlerde onurlarını korudukları ve bu uğurda canlarını ve mallarını feda ettikleri; fakat güçlerini kaybettikleri dönemlerde ise saygınlıklarını yitirdikleri biliniyor. Endülüs Emevî Devleti’nin yıkılışı; Moğol istilası; Haçlı seferleri, Yunan mezalimi ve Gazze’de yaşananalar da ise itibar kaybı görülüyor. Nitekim Endülüs Emevî Devletinin son Sultanı Ebu........

© Mir'at Haber