“İpe un serme” deyimi, Nasrettin Hoca’nın bize bir armağanıdır. “Yapılması gereken bir iş konusunda türlü bahaneler üreterek ve bazı sebepler ileri sürerek işe engel olmayı” ifade eder.

“Bir gün komşusu Nasrettin Hoca’nın kapısını çalar ve ona, ‘Hocam evde çamaşır yıkandı, ama ipimiz yok, bize ipini verir misin ?’ der. Hoca, ‘Kusura bakma komşu, bizim hanım ipe un sermiş, onun için veremeyeceğim” diye cevap verir. Bunun üzerine komşusu, ‘Aman Hoca! Hiç öyle şey olur mu, ipe hiç un serilir mi?’ deyince, Nasrettin Hoca hiç istifini bozmadan, ‘Canım, ne var bunda; vermeye gönlüm olmayınca bal gibi de serilir…!’ der.

Toplum hayatında bu tür davranışlara çok kere şahit olmuşuzdur. Nitekim “Bugün git, yarın gel”, “Daha sonra”, “ Ne gereği var” , “ Boş ver bu ülkeyi sen mi kurtaracaksın?” ve “Böyle gelmiş böyle gider” gibi sözler, ipe un sermenin başka versiyonları değil midir? Nitekim, lisans ve yüksek lisans öğrencilerimden her birine tez danışmanı olarak bazı kitap adları vererek “Bu kitapları mutlaka okumalısınız” derdim. Bu sözüm üzerine kimi öğrencim, “Peki hocam” der, önerdiğim kitapları bir şekilde temin eder ve okurdu. Kimi öğrencilerim ise, “Bu kitapların hepsini okuyacak mıyız, hepsini okumasak olmaz mı, bu kitapların özetleri var mı, işimize yarayacak mı? gibi sorularla okuma isteksizliklerini belli ederdi. Böyle konuşan öğrencilerime önce Kur’an’daki “Sarı inek” kıssasını, sonra da “Garcia’ya Mektup” hikayesini okumalarını tavsiye eder, “Bunları bir okuyun, daha sonra da bu kitapları okumanın gerekli olup olmadığını tartışalım ve müzakeresini birlikte yapalım” derdim. Bazı öğrencilerimin bununla da yetinmediklerini, “Hocam, sarı inek kıssası da ne?”, ”Garcia da kim?” Bu hikayeleri nerde bulup da okuyacağım?” Dediklerine de şahit olurdum. Ben de onlara “Araştırma, bulma ve öğrenme de eğitimin bir parçası. Siz önce bir araştırın bakalım, bulabilecek misiniz, bulamayacak mısınız ? Şayet bulamazsanız, o zaman ben size nasıl ve nerede bulacağınızı söylerim” diye cevap verirdim. Bir zamanlar genel manzara böyle idi.

Öğrencilerime okumalarını tavsiye ettiğim “sarı inek kıssası”, Kur’an’ın ikinci suresine adını veren “Bakara kıssası” nın ta kendisiydi. Bakara demeyip de sarı inek deyişimin elbette önemli bir sebebi vardı. Bu da Bakara suresini okuyup okumadıklarını öğrenmek ve bu vesile ile bilgi elde etmelerini, diğer bir ifade ile “öğrenmeyi öğretmek” ti.

Öğrencilerimden okumalarını istediğim bu kıssa ile ilgili olarak tefsirlerde şu bilgiye yer veriliyor. Zengin ve yaşlı bir Yahudî mirasına göz diken yeğeni tarafından öldürülür. Fakat cinayet bir masumun üzerine yıkılmak istenmektedir. Dolayısıyla gerçek katil bulanamadığı için de gerginlik had safhaya ulaşmıştır. Durum Hz. Musa’ya iletilir ve bir çözüm bulması istenir. O da........

© Mir'at Haber