MODERNİST BİR SÖYLEM VE RECM ÖRNEĞİNDE METODOLOJİ SORUNU

Günümüzde kendilerine “modernist Müslüman” diyen veya İslam’ın tarihsel birikimini ve geleneksel mirasını bütünüyle reddeden, buna rağmen itikadi açıdan kendilerini Ehl-i Sünnet çizgisinde gören bir yaklaşım dikkat çekmektedir. Bu kesim, İslam’ın bazı meselelerinin henüz tartışılmamış ve çözüme kavuşmamış olduğu izlenimi vererek, adeta bu konuları ilk kez gündeme getirip çözmeye çalışıyor.

Ancak bu çaba, İslami ilimlerin köklü metodolojisini bir kenara bırakıp, kişisel tercihlere dayalı yeni bir yöntem benimsemektedir. Bu yöntem genellikle iki şekilde işliyor: Ya hadislerin tümünü topyekûn reddederek işe başlanıyor ya da sadece kendi ideolojik kabullerine uygun bulunan hadisler seçilip, diğerleri görmezden gelinerek meselelere delil getiriliyor. Daha da ötesi, delil olarak sunulan ayet ve hadisler, gerçek bağlamlarından koparılarak yoğun bir yoruma (tevil) tabi tutulmakta ve nihayetinde modern anlayışa uydurulmaya çalışılmaktadır.

Buradaki temel motivasyon, samimiyetsizlik veya ihlastan uzak oluşun yanı sıra, İslam’ı modern dünya görüşüne uyarlama veya en azından onunla çatışmadığını ispatlama çabası olarak öne çıkıyor.

Söz konusu tartışmalar genellikle birkaç ana başlıkta toplanıyor: Kölelik-cariyelik, miras paylaşımı, şahitlik, hırsızlık cezası, nüşuz halindeki kadına yönelik tedbir ve recm cezası.

Bu yazıda, recm meselesini, bir makalenin sınırları dâhilinde ele almayı ve mevcut geleneksel perspektifi ana hatlarıyla aktarmayı hedefliyorum.

İslam Cezalarının Amacı ve Recm

Kur’an ve Sünnet’in belirlediği cezalar, toplumsal huzur ve güvenliği sağlamayı, iyiliği (maruf) hâkim kılıp kötülüğü (münker) ortadan kaldırmayı esas alır. İslam, suçu cezalandırmadan önce, suça zemin hazırlayan sosyal ve ahlaki sebepleri bertaraf eden bir toplum inşa etmeyi hedefler. Nihai gaye, cezadan ziyade, suçu önleyici bir toplumsal düzen kurmaktır.

Zina........

© Mir'at Haber