Gökyüzünün en ücra köşesinde saklı bir umut var biliyorum.

Ne zaman baksam bir kuş uçar,

Şifresidir umudun, gökyüzünün mavisinde uçan kuşlar.

Salıncakta, daha yükseğe Baba! diye çağıran çocuklar,

Umudun sesidir, koşma terlersin! diye bağıran analar.

Akşamın sessiz sokaklarında, siyah paltosuyla, karanlığı ürküten, elinde iki ekmekle kapıyı çalan babalar, umudun sesidir…

Ne zaman heyecanlansam........

© İnsaniyet