Canım kadın…

Bugün seninle sessiz ama derinden işleyen bir düşmandan konuşalım: atalet.
Dışarıdan kimse fark etmez, içten içe seni tüketir.
Ruhunu ağırlaştırır, adımlarını yavaşlatır, hayallerini tozlu bir rafa kaldırır.

Atalet bazen bir yorgunluk değildir…
Bazen bir “boşvermişlik” de değildir…
Çoğu zaman, kalbinde taşıdığın yüklerin bedenine çökmüş hâlidir.
Bazen bir kırgınlığın, bazen bir hayal kırıklığının, bazen de “yapamazsam?” korkusunun sessiz kıyafetidir.

Ama canım kadın…
Atalet seni yenmek için değil, uyandırmak için gelir.
Çünkü ruhun sana der ki:
“Bir yerde tıkandın, bir şey artık sana hizmet etmiyor…
Hadi kalk, silkelen, yönünü değiştir.”

Bugün sana hem ataletin köklerini hem de çıkış yollarını anlatacağım.
Çünkü sen yeniden harekete geçmeyi fazlasıyla hak ediyorsun.

Neden Atalete Düşeriz Canım Kadın?

1. Fazla yük taşımaktan

Herkesi sırtlamaya çalışırken kendini unuttuğunda, ruhun “Dur artık” der.
Beden durur ama zihin duvara çarpar.

2. Korkudan

Yanlış yapmaktan…
Hata etmekten…
Hayal kırıklığına........

© Haber Ege