Canım kadın,
Hayatın bir yerinde, özellikle o görünmez eşikte — hani insanın kendiyle sessizce yüzleştiği o dönemde — fark ediyorsun:
Yıllarca kendini kanıtlamaya çalışmışsın.

Birilerine…
Ailene, çevrene, topluma…
Belki bir adama.
Belki de en çok kendine.

“Yeterince iyi miyim?”
“Başarabildim mi?”
“Değerimi gösterebildim mi?”

İnsan, hayatının ilk yarısında hep bir koşturmaca içindedir zaten.
Onay almak, görülmek, beğenilmek, güçlü görünmek…
Ve bunların hepsi bir noktaya kadar çok insani.

Ama sonra — bir kırılma anı gelir.
Artık kendini kanıtlama yükü seni yukarı taşımıyor; tam tersine, aşağı çekmeye başlıyor.
Çünkü içten içe biliyorsun:
Gerçek güç, ispat etmekten değil, geliştirmekten geçiyor.

Hayatın ikinci yarısının sırrı da işte tam burada gizli:
“Ben kimseye bir şey kanıtlamıyorum artık.
Ben kendimi geliştirmeye geldim.”

Bu........

© Haber Ege