Bugün gıda denetimi, sorunları önlemek yerine sadece kağıt üzerinde “sistemi işliyor gibi” göstermek için kullanılıyor. Mekanizma uzun süredir aksıyor. Çünkü iktidarın tercihi, gıda alanında sözü kamudan alıp büyük sermayeye vermek. Denetim, bu teslimiyeti doğruladığı an engelleniyor. Sonuçta mekanizma işlemiyor.

Sahadaki gıda kontrol görevlisi arkadaşlarımızın motivasyonu düşük. Üstlerinde ağır bir bürokrasi yükü var. Denetime ayıracak zamanları daralıyor. Çoğu raporlarını mesaiden sonra tamamlamak zorunda kalıyor. Verdikleri cezalara itiraz edildiğinde kurum yerine kendileri muhatap oluyor. Bakanlığın dijital altyapısı yetersiz olduğu için evrak işleri de onların sırtına biniyor. Çok ceza yazdıklarında, gerçekleştirdikleri “nitelikli denetim” sorgulanıyor. Bu yüzden pek çok sorun görmezden geliniyor.

Laboratuvar altyapısı da yetersiz. Açığı özel yetkili laboratuvarlar kapatıyor. Analizler halk sağlığı için yapılsa da süreç bir kazanç kapısına dönüşüyor. Büyük sermaye müşteri olarak kaçmasın diye “sorunsuz rapor” beklentisi oluşuyor. Bu da ciddi işletmelere yönelik denetimleri gevşetiyor. “Şöyle bir bakıp geçme”........

© Gerçek Gündem