Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.
Μια καταθλιπτική ομοφωνία έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό πολιτικό σύστημα διαμορφώνοντας αντίστοιχα κι ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας: Η φανατική – μέχρις παραφροσύνης – στήριξη του ευρωατλαντικού άξονα και η βασιλικότερη του βασιλέως υποστήριξη των αμερικανικών σχεδιασμών. Η Ελλάδα, με την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και το πολιτικό της προσωπικό γενικότερα, φιγουράρει ως η πλέον φιλο-αμερικανική χώρα στην ευρύτερη περιοχή, ενταγμένη μέχρι το λαιμό στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, θλιβερός νατοϊκός προβοκάτορας, σε διατεταγμένη υπηρεσία της Ουάσινγκτον, με πρωθυπουργό, υπουργούς και πολιτικούς έτοιμους να αντικαταστήσουν τα εθνικά σύμβολα με τα ισραηλινά, τα ελληνικά όπλα με τα ουκρανικά, και τα εθνικά συμφέροντα με τα αμερικανικά.
Αν για το κατεξοχήν κόμμα της άρχουσας τάξης, το κόμμα που εξέφρασε διαχρονικά στη χώρα την υποταγή στο αμερικανικό μπλοκ και το δουλικό “ανήκομεν εις την Δύσιν”, τη ΝΔ, μια τέτοια εξέλιξη είναι αναμενόμενη και ιστορικά λογική, για το ΠΑΣΟΚ και για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από τη φυσιολογική κατάληξη μιας πορείας ολοσχερούς προσχώρησης στο νεοφιλελευθερισμό, προσχώρηση κοινή, έστω και με είκοσι χρόνια διαφορά. Οι τοποθετήσεις για παράδειγμα σχετικά με την Ουκρανία, το Ισραήλ ή το Ιράν, θα μπορούσαν να είχαν γραφεί από την αμερικανική πρεσβεία. Εκδόθηκαν ωστόσο από τρία όμοια κόμματα που μοιράζονται τις κοινές αξίες του ευρωατλαντισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Από κοντά και η ακροδεξιά που ενώ υπαινικτικά, δειλά, (και αποκλειστικά λόγω ορθοδοξίας) κλείνει το μάτι σε μια αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία, στην πράξη τάσσεται με την συλλογική Δύση,, ενώ δεν αμφισβητεί στο παραμικρό την ένταξη και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πολεμικό στρατόπεδο του ΝΑΤΟ και στις εκστρατείες του. Η δε ευρωπαϊκή ακροδεξιά, δίχως τον σκόπελο της θρησκευτικής συγγένειας, αποτελεί μαντρόσκυλο των ΗΠΑ ενάντια στη Ρωσία.
Το τραγικό ωστόσο είναι ότι νεόκοπες θεωρίες στο χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς επιχειρούν να βγάλουν λάδι τις ΗΠΑ και την πολιτική τους όχι μόνο σήμερα, αλλά και αναδρομικά.
Το ΚΚΕ ασχημονεί ενάντια στους αντιαμερικανικούς και αντιμπεριαλιστικούς αγώνες του ελληνικού λαού, όχι απλώς με τη σημερινή του στάση που αθωώνει την αμερικανική επιθετικότητα και τον αιματοβαμμένο και αδίστακτο επεμβατισμό της Ουάσινγκτον σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, αλλά και με έναν επίμονο, ανιστόρητο και υβριστικό ιστορικό αναθεωρητισμό.
Ο κόσμος το έχει τούμπανο για την αμερικανοκίνητη Χούντα, αλλά το ΚΚΕ δηλώνει πρόσφατα, με κρυφό καμάρι, ότι η Χούντα δεν επιβλήθηκε εν γνώση, υπό την κατανόηση και τελικά την αποδοχή και τη στήριξη των ΗΠΑ. Ήταν απλώς ενδοαστική διαμάχη.
Στη χθεσινή της ανακοίνωση, η ΚΕ του ΚΚΕ επαναλαμβάνει τα πρόσφατα “ευρήματα” του κόμματος όπως αυτά εμφανίστηκαν στον Γ2 τόμο του δοκιμίου ιστορίας. Σύμφωνα με αυτά, οι ΗΠΑ και οι μυστικές τους υπηρεσίες, ήταν απούσες (άρα και αθώες) της προετοιμασίας, της επιβολής και της εδραίωσης της Χούντας, η οποία ήταν απλώς αποτέλεσμα “ενδοαστικών αντιθέσεων” και απλής εναλλαγής των καπιταλιστικών μορφών της πολιτικής εξουσίας.
Η αγωνιώδης προσπάθεια του ΚΚΕ να αθωώσει τις ΗΠΑ και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων “νέων ιστορικών δεδομένων” ή “πηγών” που δεν ήταν σε γνώση του κινήματος επί δεκαετίες, ή που δεν γνώριζαν μέχρι σήμερα πλήθος μελετητών, τα κόμματα της Αριστεράς και το σύνολο του κόσμου, που μέχρι σήμερα αναδείκνυε αυτό που γράφτηκε στις πύλες του Πολυτεχνείου: “Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ” – χρεώνοντας τη Χούντα στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Το αντίθετο: το σύνολο των δεδομένων υπογραμμίζουν ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ στην πολιτική ανωμαλία της περιόδου 1965 – 1967 αλλά και στην εδραίωση και μακροημέρευση της Χούντας την περίοδο 1967 – 1974, ήταν καθοριστική. Η λαθροχειρία του ΚΚΕ επιχειρεί να ενδυθεί “ιστορικό μανδύα” κάνοντας αναφορές αποκλειστικά σε αυτά που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και αφορούν εκθέσεις της πρεσβείας και όχι επιχειρησιακά έγγραφα της CIA τα οποία παραμένουν απόρρητα. Βολικά, σκόπιμα και συνειδητά, κάνει ότι αγνοεί πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν εκφράστηκε στο παρελθόν, και δεν εκφράζεται και σήμερα, αποκλειστικά από ένα κανάλι, ή έναν οργανισμό (πχ. Στέιτ Ντιπάρτμεντ), αλλά από διαπλεκόμενους, πολυεπίπεδους, διακριτούς, αλλά σε τελική ανάλυση συγκλίνοντες μηχανισμούς, που υπηρετούν τα συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (CIA, επιτροπές Γερουσίας, ΝΑΤΟ, σύμβουλοι Λευκού Οίκου κλπ).
Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι πρόβλημα ιστορικής έρευνας, αλλά πολιτικής εκτίμησης. Ο επικεφαλής του πραξικοπήματος, Γ. Παποδόπουλος, σύνδεσμος της CIA με την ΚΥΠ προδικτατορικά, το σύνολο της “ακροδεξιάς συνωμοτικής ομάδας” (που την γνώριζε καλά η πρεσβεία), αλλά και οι βασικές συντελεστές της εκτροπής του διαστήματος 1965 – 1967 (από τον βασιλιά μέχρι τον Μητσοτάκη), δρουν σε απόλυτη εναρμόνιση με τις αμερικανικές επιδιώξεις και σε συμφωνία με την Ουάσινγκτον. Η άμεση στήριξη της Χούντας από τον αμερικανικό παράγοντα, η άρνηση καταδίκης της στα διεθνή φόρα, η επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στην Ελλάδα το 1971, αλλά και η ίδια η φύση του καθεστώτος, ως “αντικομμουνιστικού οχυρού” που θα διασφάλιζε την παραμονή της χώρας στο ΝΑΤΟ και στη Δύση, αποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των όρων της ανωμαλίας, στην παρατεταμένη παρέμβαση στρατού και ανακτόρων στην πολιτική ζωή, και τελικά στη στήριξη και μακροημέρευση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου.
Στο Πολυτεχνείο οι εξεγερμένοι φώναζαν θάνατος στο φασισμό και στον ιμπεριαλισμό αλλά δεν ήταν το σημερινό ΚΚΕ εκεί, να τους διαφωτίσει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είχε σχέση με τη Χούντα γιατί αυτή ήταν αποκλειστικό κατασκεύασμα “ριγμένης μερίδας της αστικής τάξης”. Όταν ο Κλίντον ζήτησε συγγνώμη για το ρόλο των ΗΠΑ επί δικτατορίας, δεν φανταζόταν ότι το ΚΚΕ, είκοσι χρόνια μετά, θα έδινε αναδρομικό συγχωροχάρτι.
Ο ιστορικός αναθεωρητισμός του ΚΚΕ, που ξεκινά από την ακύρωση του ρόλου του ΕΑΜ ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και φτάνει μέχρι την αθώωση των ΗΠΑ για τη Χούντα, έχει πολιτικές και ιδεολογικές αιτίες. Σηματοδοτεί την στροφή του ΚΚΕ σε μια πολιτική ακίνδυνη και γραφική, που φλυαρεί από το πρωί μέχρι το βράδυ στον καπιταλισμό, αλλά έχει αποκλείσει τα πολιτικά μέτωπα, τις κοινωνικές αλλαγές, την αντιμπεριαλιστική δράση και τη δυνατότητα ανατροπής του καπιταλισμού, σε σημείο που φτάνει να δέχεται συγχαρητήρια από την αστική τάξη για την «υπεύθυνη στάση» του (πχ. δημοψήφισμα 2015).
Ωστόσο, ειδικά η αθώωση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για το ρόλο του στη Χούντα, δεν είναι απλώς αποτέλεσμα των πολιτικών και ιδεολογικών μεταλλάξεων του Περισσού. Σε έναν κόσμο όπου η αμερικανική ηγεμονία αμφισβητείται, όπου το ΝΑΤΟ τα έχει βρει σκούρα στην Ουκρανία και όπου ο νέος πολυπολικός κόσμος απειλεί να αντικαταστήσει την ασύδοτη ευρωατλαντική ηγεμονία, οι ΗΠΑ απαιτούν πλήρη υποταγή και δηλώσεις από όλους. Ακόμα και το ΚΚΕ θα πρέπει να στοιχηθεί και να πειθαρχήσει, όχι φυσικά με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανεμίζει τα συμφέροντα της αστερόεσσας ή η ΝΔ θα αναπαράγει την πολιτική του “στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας”. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να υποστηρίξει ευθέως τις ΗΠΑ, αλλά θα αθωώσει τις ιμπεριαλιστικές τους επεμβάσεις, τις Χούντες και τους πολέμους που εξαπέλυσαν, και θα κρύψει τις σημερινές τους ευθύνες κάτω από το χαλί μιας αντικαπιταλιστικής γενικολογίας.
Το ΚΚΕ δίνει διαπιστευτήρια σε αυτή τη νέα εποχή και στις ασφυκτικές πιέσεις του ευρωατλαντισμού, τάχα με “ίσες αποστάσεις”, τάχα με σκλήρυνση της στάσης απέναντι στην εγχώρια αστική τάξη, στην ουσία όμως, με αθώωση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, με κουκούλωμα των διαχρονικών εγκληματικών του ευθυνών κάτω από γενικόλογες αναφορές σε ενδοιμπεριαλιστικές συγκρούσεις, όπου φταίνε όλοι, αλλά στο τέλος δεν φταίει κανένας, και από βαθιά λαθεμένες εκτιμήσεις για “ιμπεριαλιστικό πόλεμο” στην Ουκρανία ή στη Μέση Ανατολή (!). Πριν από είκοσι χρόνια ακουγόταν το σύνθημα “Εξήντα χρόνια ΝΑΤΟ η ίδια ιστορία, Χούντες, Πολέμοι, Τρομοκρατία”. Τώρα, ούτε για τις Χούντες φταίνε οι Αμερικάνοι, ούτε ίσως για τους πολέμους και την τρομοκρατία.
Το ΚΚΕ περιφρονεί τους αγώνες της περιόδου της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, διαστρεβλώνει το ιστορικό τους περιεχόμενο, απεχθάνεται πλέον τον αντιμπεριαλιστικό και αντιαμερικάνικό τους προσανατολισμό.
Διαπράττει ύβρη απέναντι στην ιστορία και στο λαό, υποστέλλοντας (πλέον και τυπικά) μια εμβληματική σημαία για το λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Η σημαία του αντιμπεριαλιστικού και αντιαμερικανού αγώνα, η σημαία των αγώνων του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, του Μπελογιάννη, της μεταπολεμικής Αριστεράς, της αντιδικτατορικής Αντίστασης, των Αγώνων της μεταπολίτευσης, πρέπει να ξανασηκωθεί.
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι πολιτική οργάνωση της Κομμουνιστικής Αριστεράς.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
visit website
