Bazen yetişkin danışanlarım seans sırasında durur ve şöyle der:

“Bunu neden böyle hissediyorum bilmiyorum ama sanki içimde biri sürekli beni eleştiriyor.”

O “biri” çoğu zaman tanıdıktır.

Bir öğretmen, bir akran, ama en çok da bir ebeveyn sesi.

Çocukluk, yalnızca anıların değil, iç seslerin de oluştuğu bir dönemdir. Çocuğa söylenen her söz, her bakış, her karşılaştırma; onun kendisiyle kuracağı ilişkinin temelini atar. “Sen zaten böylesin”, “Abin senden daha başarılı”, “Ağlama, abartıyorsun”, “Sen yapamazsın” gibi cümleler; söylendiği an geçip gitmiş gibi görünse de, yıllar sonra bile zihinde yankılanmaya devam........

© Anayurt