Zamanı hepimiz bir şeylere benzetmişizdir. Kimimiz köprünün altından akıp giden sulara, kimimiz ömürden eksilen takvim yapraklarına, kimimiz yaydan çıkmış bir oka, kimimiz de tepemizde salınıp duran bir sarkaca.
Hangimizin zamana dair bir düşüncesi yahut bir teorisi olmamıştır ki? Hayatımızı yavaş yavaş istila eden, ruhumuzu dört bir yandan kuşatan zamanın tahakkümüne direnebilmek için insanoğlunun zamanla yarışının trajikomik öyküsünden gerekli dersleri çıkardığımızı söyleyebilmek pek de mümkün gözükmüyor!
Zamana hükmedemesek de onun bize tahakkümüne direnebiliriz eylemlerimizle.
Bir andan kocaman asırlara kadar uzanan zaman yelpazesinin kıvrımlarında bir farkındalık oluşturmak istiyorsak şayet yılları, ayları, haftaları günleri değil; saatleri, dakikaları hatta saniyeleri bile çok iyi değerlendirebilmeliyiz. Bunun için atılabilecek ilk ve en doğru adımlardan biri, harcaya harcaya bitmez sandığımız zamanı, en büyük düşmanından- 'boş vakit'ten- kurtarmak olabilir, mesela!
Zamanı durdurmak ve geri sarmak mümkün değilse de zaman yönetimini pekâlâ başarabiliriz. Zamanı nerede, kiminle ne şekilde ve ne kadar kullanacağımızı kendimiz tayin edebilme gücüne sahip olduğumuzu asla unutmamalıyız.
Zamanın elinde bir oyuncak mı olacağız........

© Yeşilgiresun