İran’da kitlesel sivil ölümlerine yol açan bombalar patladı. DAİŞ terör eylemini üstlendi.

DAİŞ bu eylemi neden yapsın? Şii düşmanı olduğu için mi? Şiilere Yahudilerden daha fazla düşman mı? Neden İsrail’in düşmanına saldırdı?

Bu durumda DAİŞ’in yediği darbelerin sonucunda “kiralık bir terör örgütü” haline geldiğini düşünmek gerekir. Gerçekten öyle mi? Parayı İsrail’den mi, CİA’dan mı, “örtülü ödenekten” mi aldı?

Sorular uzar gider. Asimetrik savaşların ise “terör” yarattığı soru uyandırmayacak bir gerçek. Birinin elinde karşı konması zor bir ordu varsa, onun savaştığı güç çaresiz kalırsa, bir kendini tutar, iki tutar, dişini sıkar sonra “kuralsız savaş” noktasına gelir.

Hizbullah lideri Nasrallah, İsrail Lübnan’a saldırırsa “kuralsız savaştan” söz etmeye başladı bile. “Kuralsız savaş”, sivillerin hayat alanlarına ve kendilerine karşı “savaş suçu” işlemek demek. Eğer “düşmanın alt ve üst yapısını askeri hedef” ilan ederseniz, “kuralsız savaşa” başvuruyorsunuz demektir.

Sanırım siz de hatırladınız. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, PKK’nin Ankara sabotajına karşı Rojava’nın “alt ve üst yapısını askeri hedef” olarak ilan etmişti ve ordu da büyük bir hava gücüyle “mercimek ve buğday depoları” ile “ekmek fabrikasını” havaya uçurmuştu. Bu nedenle halk henüz aç kalmamış olsa bile, her evden birer tencere mercimek çorbası, bir tepsi börek unu ve birkaç ekmek eksilmiş olmalıdır. Nüfustan da bir o kadar sivil kadın ve çocuk eksildiğine göre, ortada “sorun” kalmadığını söyleyecek olanlara, “ayağınızı denk alın” derim.

İsrail ve Türkiye neden “kuralsız savaş” yolunu tutuyor? Dedik ya, bu yol “asimetrik savaşın” yarattığı bir yoldur. Ama bu yolu tutacak olanlar “güçlü devletler” değil, güçsüz olan devletler ya da örgütler olmak gerekir. Burada bir terslik var. “Kuralsız savaşı” “çaresiz”........

© Yeni Yaşam