Nereye gidecektik? Her tarafta ayrılık her tarafta ölüm vardı.

Bir müddet sustular.

Mevsimi dinlediler; birbirinden habersiz.

Dünyanın bir yere, işte bu oturdukları yere sığıştığını; dünyanın küçüldüğünü; yok, yok; bu küçücük mekânın büyüdüğünü ikisi de gördü!

Selim Ali baharlara bayılırdı. Mart dendi mi yüzü kır çiçeklerine dönerken bir yanına da hüzün otururdu. Doğumun ve ölümün adıydı mart.

Martta doğdum. Annem martta dünyayı terk etti. Bu yüzden mart bir yanım bahar; bir yanım kış... Bahar alır götürür beni. Takılırım peşine. Bahar bu; her köşe başında selâmlar sizi... Bigane kalamazsınız. Bir çiçeğe, bir arıya selâm vermenin keyfini tavsiye ederim. Bu haşir bayramına bayılırım.

Ah, annesinin ölümü… Hayatının bir tarafı yıkılmıştı ve kendisinin doğumu ile annesinin ölümü de marta sığmıştı.

Annem!

Yıllar olmuş gideli.

İki Mart........

© Yeni Asya