Bu ülkenin en sessiz ama bir o kadar da tehlikeli krizlerinden biri yaşanmakta: kitap okumamak. Çocukları kitapla tanıştırması gereken biz yetişkinler, görevi çoktan rafa kaldırmış durumdayız. İğneyi de çuvaldızı da kendimize batırma zamanı.

Biz de tembelliği sevdik. Okumuyoruz, örnek olmuyoruz, okutmak için çabalamıyoruz. Kolay geliyor televizyon kumandasını uzatmak, tableti tutuşturmak. Çünkü kitap emek ister, sabır ister, vefa ister. En acısı da toplumca bu emeği göstermeye pek de niyetli değiliz.

Sınav sonuçları ortada… İnsan önce okur, okuduğunu anlar, yorumlar. Peki okumayan çocuklar ne yapar? Son yıllarda yapılan sınavlarda, “Okumazsan olmaz” anlayışı daha bir bastırılarak vurgulandı. Koca koca paragraf sorularını kitap okumayan bir çocuk yorumlayabilir mi? Bakınız, bu durum matematik soruları için bile geçerli: Önce anlayıp yorumlamak, sonra........

© Yeni Ankara