“Cebinde harçlığı yoktu. Yemek aramızda herkesin yemeği olmazdı. Ben şanslıydım.”

Rahmetli annem köyde büyümüş, ilkokulu bile tam okuyamamıştı. Ama hayat ne öğretmişse, bana da onu öğretmeye çalıştı. İlkokul bittiğinde bana ne kadar fikrimi sorsa da çevreden söyleyenlerin fikirleri daha etkili oluyordu. En azından meslek öğrenir diye nihayet meslek lisesine gönderdiler.

Yeteneğim sorulmadı, ilgim merak edilmedi ama yine de anneme kırılmadım. Babasız, tek maaşla çocuk büyütmek kolay değildi. Zengin değildik, fakat soframızda ekmeğimiz vardı.

Meslek lisesine düştü yolumuz… Atölyelerin sert kokusu, erken büyümüş çocukların sessiz bakışları… Bizim neslimizde hayallerimiz kısıtlıydı. Seçeneklerimiz sınırlıydı. Ama yine de umudumuz vardı.

Benim babam ben doğduğumda vefat etmişti ama bir arkadaşım vardı onun babası hayatta olsa da kahve........

© Türkiye