Το ρούχο έδειχνε να ράφτηκε έτσι ώστε να συνδυαστεί με το κόκκινο χαλί και να δημιουργήσει τον συνειρμό της παλαιστινιακής σημαίας. Σηκώνοντάς το ελαφρά, διαδήλωσε από τη μια την υποστήριξή της στους παλαιστίνιους αμάχους, οι οποίοι σκοτώνονται κι απ’ τη Χαμάς κι απ’ τα ισραηλινά πυρά, κι από την άλλη την αντίθεσή της στην «απαγόρευση» της πολιτικοποίησης του πιο πολιτικοποιημένου φεστιβάλ κινηματογράφου. Εχει ξαναπάρει θέση για τον πόλεμο στη Γάζα. Τον περασμένο Νοέμβριο είχε αναφερθεί σ’ αυτόν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου. Τότε δεν διεκδίκησε τον ρόλο της αυθεντίας, κατέθεσε μόνο τη μαρτυρία της ως πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ζητώντας από τους ευρωβουλευτές να βάλουν την ανθρωπιά στον πυρήνα της πολιτικής ασύλου. Παρότι ο λόγος της ήταν φορτισμένος δεν ακούστηκε ιδιαίτερα έξω απ’ τους τοίχους της ευρωκρατίας. Η προχθεσινή της εμφάνιση, ωστόσο, έπαιξε παντού. Οχι μόνο επειδή η ίδια ξέρει να τραβάει με τις ερμηνείες της την προσοχή των θεατών πάνω στα βαθύτερα νοήματα οποιουδήποτε έργου. Αλλά και γιατί σε έναν κόσμο που έχουν επιστρέψει οι παλιές συγκρούσεις ολοένα και περισσότεροι αναζητούν τις βεβαιότητες που εξασφάλιζαν οι μεταπολεμικές αξίες. Η αυστραλή ηθοποιός απέδωσε το πνεύμα της εποχής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ