Ο πραγματικός της πυρήνας, βέβαια, μάλλον είναι το 42,6% το οποίο δηλώνει ότι πρέπει να υπάρχει υψηλή φορολογία και ισχυρό κράτος πρόνοιας για όλους – αυτοί ήταν μόλις 30% με 32% μεταξύ 2016 και 2022. Σύμφωνα με τους ερευνητές της Metron Analysis, για πρώτη φορά από το 2016 η σοσιαλδημοκρατία εκθρονίζει τον φιλελευθερισμό, ενώ είναι «επικρατούσα επιλογή στους κεντρώους και κεντροαριστερούς». Το 2024, μάλιστα, οι πολίτες που δεν έχουν πρόβλημα να πληρώνουν κάτι παραπάνω στην Εφορία για να αναδιανέμεται ένα μερίδιο του εθνικού εισοδήματος είναι οι περισσότεροι αριστεροί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί, ενώ ο αριθμός τους αυξάνεται όσο ανεβαίνει το μορφωτικό και το οικονομικό επίπεδο. Στην εποχή της permacrisis η παραπάνω στροφή είναι εύκολα εξηγήσιμη. Οι συνθήκες, λοιπόν, μοιάζουν σχεδόν ιδανικές για ένα comeback των σοσιαλδημοκρατών. Ωστόσο, ο δημοσκοπικός δείκτης της πρόθεσης ψήφου δεν υπονοεί καν πως αυτό ετοιμάζεται. Δεν είναι παράδοξο. Η συγκεκριμένη πλευρά του πολιτικού φάσματος κυριάρχησε όποτε μπόρεσε να προσφέρει φρέσκες λύσεις σε παλιά προβλήματα. Οσο δεν βρίσκει τέτοιες, θα εκμεταλλεύονται τις παραδοσιακές της προτάσεις όποιοι έχουν την άνεση να τις λανσάρουν σαν καινοτομίες: οι φιλελεύθεροι που έχουν ανακαλύψει στην τριγωνοποίηση την κρυφή γοητεία της σοσιαλδημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ