Μια δεκαετία νωρίτερα το pasokification ήταν χοτ θέμα. Πολλοί έψαχναν γιατί το κόμμα που διαμόρφωσε τη Μεταπολίτευση – κυβερνώντας στο μεγαλύτερο μέρος της – κατέληξε να κινδυνεύει με εκλογική εξαΰλωση. Κι ύστερα, ευρωπαίοι κεντροαριστεροί ακολούθησαν τον κατηφορικό δρόμο του έλληνα συγγενή τους. Οπότε, οι αναλυτικοί προβολείς άνοιξαν για να φωτίσουν το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που έχανε ψηφοφόρους. Ακούστηκαν αρκετές ερμηνείες του φαινομένου. Η ευνοϊκότερη την ήθελε να έχει πέσει θύμα της επιτυχίας της, να έχει κατορθώσει να λειτουργήσει σαν κοινωνικό ασανσέρ για πολυπληθείς ομάδες στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι έτσι να έχει χάσει την επαφή της με τα προβλήματα των σύγχρονων «μη προνομιούχων». Σήμερα οι καταστατικές της θέσεις φαίνεται πως ξαναγοητεύουν το ελληνικό κοινό. Στο τρίτο μέρος της έρευνας της διαΝΕΟσις «τι πιστεύουν οι Ελληνες», το δείγμα κλήθηκε να αυτοπροσδιοριστεί ιδεολογικά. Το μεγαλύτερο ποσοστό, 20,5%, δήλωσε ότι του ταιριάζει περισσότερο η σοσιαλδημοκρατία. Στην αμέσως επόμενη ερώτηση 60,9% ανέφερε ότι το κράτος δεν επεμβαίνει αρκετά και επιτρέπει στον ιδιωτικό τομέα να δρα ασύδοτος. Η πλειονότητα, δηλαδή, εμφανίστηκε ενστερνιζόμενη μια από τις κύριες σοσιαλδημοκρατικές δεσμεύσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ