İnsan doğası gereği tam anlamıyla güvenilir değildir. Herkes bir noktada kendi korkusunu ya da çıkarını seçecektir.

Bu yüzden güven, ilişkilerin en basit görünen ama en karmaşık duygusudur.

İnsanlar genellikle sevgiyi konuşur, sadakati tartışır ama güveni varsayar. Oysa her ilişkinin temelinde güven vardır. O olmadan hiçbir bağ uzun sürmez. Güven, iki insan arasındaki sessiz bir anlaşmadır.

***

İnsan günlük yaşamında kendi zihninin içinde zaten yeterince yorulur. Bir de yanında duran kişiyi tahmin etmek, test etmek, onun ne zaman ne yapacağını kestirmeye çalışmak zorunda kalıyorsa yaşadığı şey ilişki değil, sinir harbidir.

Güven ise bu yükü ortadan kaldıran tek şeydir.

Güven bir ilişkide lüks değildir, temel ihtiyaçtır. İlişkiye hem konfor hem de zemin sağlar. Zemin sağlam değilse, üstüne kurulan hiçbir şey kalıcı olmaz. Çiftler birbirine güvenemezse geriye sadece laf arasında iğnelemeler, telefon şifreleri, yarım doğrular, test etmek için yapılan küçük oyunlar, bitmeyen bir şüphe kalır.

Gerçek güven, bağımlılığı değil, özgürlüğü doğurur. Birine güveniyorsan onu sürekli kontrol etmeye gerek duymazsın. Kiminle konuştu, nereye gitti, niye geç yazdı… bunlar artık takıntı olmaz. Bu tür bir özgürlük ilişkide hem........

© Sözcü