Bugün yazının başlığı; La Fontaine’in hayvanları konuşturarak insanlara seslenen hikayelerindeki girişe benzedi. La Fontaine yaşasaydı ve Türkiye’de gazete yazarı olsaydı; “Kaz adımlı Kurt, Topal Ördeği Misafir etti” başlığını atardı.

Kaz Adım!

Tarttı.

Ölçtü biçti.

“Bu halk benim kaz adımlarıma uyum yapamadı, beni terk etti” sonucunu çıkardı.

★★★

Kaz Adım, eski gücüne yeniden kavuşmak umuduyla halkın sevebileceği yeni bir hikaye yazmayı düşündü. Topal ördeği kendine “hayat öpücüğü” versin diye misafirliğe çağırdı; “gel seninle beraber yürüyelim, tüm canlılar ikimizi kol kola yürürken görsün” dedi. Topal ördek de “benim bir ayağımı sen hukuksuz, kanunsuz sekiz yerinden kırdın aksıyor, senin yürüyüş tempona ben nasıl ayak uydurayım, öfke yumağına dönmüş şu canlılar ortamında ben yuhalanmadan, taş ve tükürük yağmuruna tutulmadan seninle nasıl yürüyeyim” diye sordu.

★★★

Kaz adım; “ben kaz adımlarımı yumuşatayım, sen topal adımlarını hızlandır uyum sağlarız, bizi izleyen canlılar da umutlanır, sevinir” dedi.

Kaz Adım ile!

Topal Ördek!

El sıkıştılar.

Topal Ördek, misafir olmasına rağmen sanki ev sahibi oymuş gibi saydı, sıraladı, Kaz Adım, yeni hikayesi beğenilsin umuduyla söylenenleri tek tek not aldı.

★★★

Bir yandan defterine not alıyor, öbür yandan geçmişi düşünüyordu. O karşısında şimdi konuşmakta olanı “topal ördek yapıp” tek tek vurarak topluca avlayacağını........

© Sözcü