Yeniden Refah Partisi’nin kuruluş aşamasını hasarsız atlattığı söylenebilir, fakat bu tarihten itibaren salt popülist bir dil üzerinden güç ilişkilerini sürdürmesi çok mümkün değildir. Ancak hukuk devleti, özgürlükler, demokratik temsil, liyakat, siyasetin finansmanı ve refahın adil dağılımı konularında geliştireceği söylem ile siyasette uzun erimli ve gerçek bir adres olabilir.

• ÖMER BAYKAL
• 23 Kasım 2023

Türkiye’de Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ne geçiş ile birlikte siyaset zorunlu bir ittifak arayışına evrildi. Başkanlık rejimi; uzlaşı kültürünün zayıf, birlikte iş yapma kapasitesinin mahdut olduğu ülkemizde koalisyonları kendi mecrasında adeta tüm aktörlere dayattı.

Modern demokratik siyasal sistemler, temel düzeyde temsilde adalet ile siyasi istikrarı terkip eden, dengeli bir model öngörmüşlerdir. 1982 Anayasası uyguladığı yüksek baraj ile temsilde adalet sistemini zedelediği gibi, var olan parçalı politik yapı siyasi istikrarı büyük oranda tahrip etmiştir. İstikrar sağlamak, amorf hale gelen hükümet sistemini revize etmek ve yaşanan devlet krizini çözmek adına geliştirilen yeni hükümet modeli, muhafaza ettiği yüksek baraj ile temsilde adaleti göz ardı etmesinin yanı sıra yönetme yetkisi adına ihtiyaç duyduğu yüzde 50 üzerinden ittifakları kaçınılmaz bir durum haline getirmiştir. Uzlaşı, işbirliği, müzakere gibi kavramlar uzunca süredir politik ve düşünsel hayatta kendisine yer bulmuş olsalar da birlikte siyaset yapmanın bir mecburiyet haline gelmesi, çoğulculuğu, demokratik olanı gölgelemeye başlamıştır.

İttifak Siyasetinin Sorunları

İttifakların dayattığı temel sorun, temsil gücü zayıf partilerin sistemin kilit konumu haline gelmesi, sahip oldukları toplumsal karşılığın çok üstünde reel politik bir güce erişmeleridir. Bu durum, demokratik siyasetin temel kuralı olan çoğunluğun yönetimi ilkesini zorlayan bir mesele olarak karşımıza çıkmaktadır. Büyük boylu, temsil gücüne sahip partiler, sistemin dayattığı yüzde 50 karşısında çok daha zayıf, bir kısmı kuruluşunu yeni tamamlamış partiler ile işbirliği yapmak, onların desteğini almak zorunda kalmışlardır. 2023 seçimlerine bakıldığında her iki ittifak içerisinde de temsil gücü sınırlı birçok küçük partinin olduğu görülmektedir. Marjinal fayda açısından değerlendirildiğinde seçimin en kazançlıları, tek başlarına seçime girmeleri halinde temsil gücüne erişemeyecek küçük boylu partilerdir. Her ne kadar meclisin gücü, denetim kapasitesi günden güne dünyada ve Türkiye’de zayıflamış olsa da mecliste yer almak, güç ilişkilerinin bir parçası olmak, yasama ve denetim faaliyetlerine katılmak, bu tip partiler için paha biçilemez niteliktedir. Bu bağlamda yaşanan ittifak süreci ve seçim neticesi bakımından en kârlı partilerden birisinin, geliştirdiği strateji çerçevesinde Cumhur İttifakı’nın içerisinde yer alan Yeniden Refah Partisi (YRP) olduğu söylenebilir.

Millî Görüş’ün Son Temsilcisi

Millî Görüş hareketine referansla varlık gösteren, İslamcı lider Necmettin Erbakan’ın oğlu Fatih Erbakan’ın öncülüğünde 2018 yılında kurulan YRP, Millî Görüş siyasetinin son temsilcisidir. YRP, Cumhur İttifakı çerçevesinde, kendi logosu ve adayları ile girdiği ilk seçimde aldığı dört milletvekili ile Meclis’te temsil edilme hakkı kazandı. Bu noktada merak edilen, partinin ne düzeyde kitleselleşeceği ve siyaseti belirleyeceğidir.

Millet İttifakı içerisinde yer alan Millî Görüş temsilcisi Saadet Partisi ile AK Parti’den koparak kurulan DEVA ve Gelecek partileri, bulundukları ittifakın en güçlü partisi olan CHP’nin logosu ile seçime girmeyi tercih ederken YRP kendi kimliği altında Cumhur İttifakı içerisinde yarışa dâhil oldu. AK Parti ve Recep Tayyip Erdoğan........

© Perspektif