• ABDULKADİR İLGEN
• 11 Nisan 2024

Seçim sonuçları üzerine konuşmayı oldum olası sevmem. Ekranlarda zaten yeterince konuşuluyor. Fakat belli hususlara değinmesek de olmaz. 22 yıl aradan sonra AK Parti ilk defa taban oyunun gerisine düşerken CHP de 1977’den bu yana ilk defa yüzde 40’lara yaklaştı.

Bunun elbette bir anlamı olmalı. Benim dikkatimi çeken, artık yapısal hâle gelen bir kibir ve yozlaşma. İktidar ve iktidar çevrelerini kastediyorum. Şimdiye kadar dışarıdan gelen hiçbir eleştiriyle kurban vermedi iktidar. Rıza Zarrab bile bunun dışında değil. Bu konuda çok sağlam bir karnesi var.

Bürokrasi ve iktidar çevreleri bu güven içinde. O kadar ki kritik bir dava için binler, on binler, hatta yüzbinlerce dolarların konuşulduğu bir yargı sistemi ve usulsüzlük iddiaları yeri göğü inletirken iktidar çevrelerinden tek bir ses çıkmıyor. Bunlar vardır yoktur ayrı mesele. Biz sadece konuşulanı söylüyoruz. Benzer şeyler ruhsatlar ve kamu ihaleleri için de konuşuluyor.

Yozlaşma ve yolsuzluk bütün demokrasilerde olan bir şey. Fakat gerçek demokrasilerde şikâyetler dikkate alınır ve gereği yapılırken, az gelişmiş memleketlerde bunların üzeri kapatılır. Mevcut iktidar döneminde her nedense o kadar iddia ve söylentiye rağmen tek bir operasyona tanıklık edilmedi. Yeni İçişleri Bakanı’yla birlikte ülkede yığınla yolsuzluk ve çete operasyonu yapılıyor ama bunun bürokrasi ve parti çevrelerine uzanan tek bir örneğine rastlanmadı.

Bir İmtiyaz Rejimi

Ekonomide işler yolundayken bütün bu söylentiler pek göze çarpmıyor olabilirdi ama işler kötüye gitmeye başlayınca en küçük ayrıntılar bile göze batmaya başladı. İlk durumda “çalıyorlar ama çalışıyorlar da…” algısı devam ederken, yeni durumda yozlaşmaya bir de liyakatsizlik ve adam kayırma eklenmiş oldu.

Gerçi bu memlekette halk belli bir oranda adam seçme ve kayırmayı tolere edebilir ve ses çıkarmayabilirdi ama işin içine bir de hem kel hem fodul türünden iş bilmemezlik ve kibir de girince buna katlanması zordu. Şu anda muhatap olduğumuz tam olarak bu. Bütün kurumlar tel tel dökülüyor.

Yargıda, idarede, akademide, her yerde bir liyakatsizlik ve adam kayırmadır gidiyor. Ve bütün bunlar olurken sağda solda astronomik rakamlara varan haksız kazanç ve usulsüz işlem iddiaları ayyuka çıkıyor. Pekâlâ bu iddialar bir yana, gerek kamusal meseleler gerekse şahsi meselelerle ilgili hak kaybına uğrayan birinin hak arama çabaları çözüme kavuşturulabiliyor mu dersiniz?

Bu konuda yaşanan haksızlıkların yarattığı feveran o kadar trajik ki, AİHM ve Anayasa Mahkemesi kararlarına rağmen yığınla insan mağdur edilirken bir o kadarı da kayrılıyor. Yargı tek bir sayfa bile okumadan klişe gerekçelerle en netameli dosyaları kapatırken en basit suçlamalarla insanları gözaltına alıp tutuklayabiliyor. Arkasına iktidarı alan yargı ve bürokrasi o kadar kendinden emin ki, yaptıkları işlem hukuka uygun mu değil mi diye zerre miktar endişe duymuyor.

Daha da önemlisi, adam kayırmanın iş dünyası ve bürokrasi üzerinden sıradan vatandaşın günlük hayatına uzanan negatif etkileri. Ortak pastadan iş dünyasının gözdelerine büyük kıyaklar yapılırken dar gelirliye yapılacak küçük boyutlu iyileştirmeler ekonomik istikrar, Büyük Türkiye ve gelecek nesiller adına kulak ardı edilebiliyor. Bu bilhassa emekli maaşlarına yapılması istenilen iyileştirme........

© Perspektif