Η δυνατότητα διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της αποχώρησης κάποιων χωρών από αυτήν είναι ένα σενάριο που έχει συζητηθεί, ειδικά μετά από την αποχώρηση του “Brexit” του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί με βεβαιότητα.

Οι λόγοι που μια χώρα μπορεί να επιλέξει να αποχωρήσει από την ΕΕ μπορεί να ποικίλουν, αλλά συνήθως συνδέονται με πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές ανησυχίες. Ορισμένες από τις χώρες με ακροδεξιά ηγεσία εκφράζουν επικρίσεις για την ΕΕ, ενώ άλλες χώρες μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε οικονομικό επίπεδο ή να θεωρούν ότι η κυριαρχία τους υπονομεύεται.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η πλειονότητα των χωρών μελών εξακολουθούν να υποστηρίζει την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνεργασίας. Η διαδικασία εξόδου από την ΕΕ είναι πολύπλοκη και συνεπάγεται διαπραγματεύσεις για τις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ της αποχωρούσας χώρας και της ΕΕ.

Παρόλα αυτά, η πιθανότητα διάλυσης της ΕΕ στο σύνολό της μπορεί να φαντάζει ελάχιστη ως είναι στα πρακτικά ανύπαρκτη κατά την παρούσα φάση, καθώς οι περισσότερες χώρες εξακολουθούν να βλέπουν την Ένωση ως σημαντική για την επίλυση κοινών προκλήσεων και την ενίσχυση της κοινής τους επιρροής σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο η πολιτική είναι γραμμική και όχι στατική και όπως κανείς δεν ανέμενε πως θα είχαμε μια γενικευμένη πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όλα είναι πιθανά να συμβούν. Στην Ουκρανία, έστω και αν ο πόλεμος διεξάγεται εντός των συνόρων δυο χωρών θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για έναν πόλεμο πανευρωπαϊκό πόλεμο κατά της Ρωσίας, έστω κι αν αυτός διεξάγεται δια αντιπροσώπων.

Απλώς θα θυμίσω ότι ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε το 1939 με την εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία και ο κόσμος το συνειδητοποίησε με την ιαπωνική αεροπορική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ που πραγματοποιήθηκε νωρίς το πρωί στις 7 Δεκεμβρίου 1941.

Η πολιτική κρίση στην Ευρώπη εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, και αυτό εξαρτάται από τις επιμέρους περιοχές και τις χώρες. Οι παράγοντες που συνεισφέρουν στην πολιτική κρίση ποικίλλουν, αλλά ορισμένες κοινές τάσεις μπορούν να εντοπιστούν:

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν δει την άνοδο της ακροδεξιάς και ακραίων κινημάτων, που εκφράζουν ανησυχίες για τη μετανάστευση, την παγκοσμιοποίηση, και την απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πολιτική αστάθεια και την αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων.

Ορισμένες χώρες αντιμετωπίζουν εσωτερικές πιέσεις για την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας και την απομόνωση από τις προσπάθειες ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει συγκρούσεις μεταξύ χωρών μελών και να υπονομεύσει την ενότητα της ΕΕ.

Ορισμένες χώρες αντιμετωπίζουν διαφωνίες σχετικά με τη διακυβέρνηση της ΕΕ, ειδικότερα σε θέματα όπως ο διορισμός των κορυφαίων θέσεων και ο καθορισμός των πολιτικών κατευθύνσεων.

Η πίεση από οικονομικές ανισορροπίες μεταξύ των χωρών μελών μπορεί να δημιουργήσει δυσκολίες και διαφορές στις προσεγγίσεις για την οικονομική πολιτική και τη διαχείριση του ευρώ.

Παραδείγματα πολιτικών κρίσεων συμπεριλαμβάνουν τις εντάσεις μεταξύ χωρών όπως η Ελλάδα και η Γερμανία κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, τις αντιπαραθέσεις σχετικά με την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, και την αντίδραση ορισμένων χωρών στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Όταν η Ουγγαρία έκλεισε τα σύνορά της βρήκαν νέο δρόμο μέσω Κροατίας, το νεότερο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ουγγαρία και Πολωνία μπλοκάρουν συνεχώς τις πολιτικές για το μεταναστευτικό. 14 κράτη μέλη όπως η Ελλάδα και η Ιταλία που θέλουν πιο σκληρή γραμμή για την προστασία των συνόρων. Κάποιες χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Γερμανία και η Πορτογαλία ζητούν μεγαλύτερη βαρύτητα όσον αφορά ζητήματα διεθνούς δικαίου και υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το συμπέρασμα είναι ότι η Ευρώπη είναι χωρισμένη σε στρατόπεδα σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό, και όσο είναι διαχειρίσιμο θα υπάρχουν απλώς συμβιβασμοί και πολιτικές κόντρες, στην περίπτωση μεγάλης κρίσης το ενδεχόμενο μετωπικής σύγκρουσης είναι ανοιχτό.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση, απαιτούνται πολιτικές και ηγεσία που θα ενισχύσουν τη συνοχή της ΕΕ, θα προωθήσουν τον διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ των χωρών μελών, και θα αντιμετωπίσουν τις ανισορροπίες που ενδέχεται να δημιουργήσουν αστάθεια.

Η κρίση στην Ευρώπη μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες που επιδρούν σε διάφορους τομείς. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κατάσταση διαφέρει ανάλογα με τον τομέα και τη χώρα, αλλά υπάρχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την Ευρώπη γενικότερα:

Οι μακροοικονομικές προκλήσεις, όπως η αστάθεια στις χρηματοοικονομικές αγορές και η αύξηση του χρέους σε ορισμένες χώρες, έχουν δημιουργήσει πίεση στην οικονομία της Ευρώπης.

Οι εντάσεις σχετικά με τη μετανάστευση έχουν δημιουργήσει διχασμούς μεταξύ των χωρών μελών, με ορισμένες να αντιμετωπίζουν πιέσεις στα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας τους.

Η άνοδος ακροδεξιών και ευρείας απογοήτευσης από τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις έχει οδηγήσει σε πολιτική αστάθεια.

Η ανάγκη για δράση στον τομέα του κλίματος έχει επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις, με ορισμένες χώρες να αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη μετάβαση προς την αειφορία.

Οι αποφάσεις για την ανατροπή αυτής της πορείας απαιτούν συντονισμένες και ολοκληρωμένες προσεγγίσεις.

Κάποιες πιθανές κατευθυντήριες γραμμές περιλαμβάνουν:

Πολιτικές που στοχεύουν στην ενίσχυση της οικονομικής ανάκαμψης, τη μείωση της ανεργίας και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.

Ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών για τη δίκαιη κατανομή των ευθυνών σχετικά με τη μετανάστευση και την προστασία των προσφύγων.

Ενδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παγκόσμιας δύναμη με συνεκτική και αποτελεσματική εξωτερική πολιτική.

Επενδύσεις σε τεχνολογίες και πρακτικές που στοχεύουν στη μείωση των εκπομπών και στην αειφόρο ανάπτυξη.

Η προκλητικότητα της κατάστασης αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Είναι σημαντικό να επισημαίνεται ότι οι αποφάσεις και οι προσεγγίσεις θα πρέπει να είναι συνεκτικές και να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες και προκλήσεις των διαφόρων χωρών μελών.

Η Ένωση ξεκίνησε με ένα καθαρά οικονομικό σχέδιο. Στη συνέχεια ήρθε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η διεύρυνση της Ευρώπης και έτσι το αρχικό οικονομικό σχέδιο έλαβε και πολιτικές διαστάσεις. Σήμερα βρισκόμαστε σε παρόμοια εποχή, στην οποία το ζητούμενο είναι ένα πνεύμα σύμπνοιας σε μια ενωμένη Ευρώπη, η οποία όμως διατηρεί τη διαφορετικότητά της και θα πρέπει να δοθεί βάρος στην πολιτική διάσταση της.

Ακολουθήστε το Newpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο Newpost.gr

QOSHE - Πολιτική Κρίση στην Ε.Ε: Οι πιθανότητες διάλυσης ή αποχώρησης χωρών - Νίκος Παναγιωτόπουλος
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Πολιτική Κρίση στην Ε.Ε: Οι πιθανότητες διάλυσης ή αποχώρησης χωρών

4 1
06.02.2024

Η δυνατότητα διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της αποχώρησης κάποιων χωρών από αυτήν είναι ένα σενάριο που έχει συζητηθεί, ειδικά μετά από την αποχώρηση του “Brexit” του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί με βεβαιότητα.

Οι λόγοι που μια χώρα μπορεί να επιλέξει να αποχωρήσει από την ΕΕ μπορεί να ποικίλουν, αλλά συνήθως συνδέονται με πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές ανησυχίες. Ορισμένες από τις χώρες με ακροδεξιά ηγεσία εκφράζουν επικρίσεις για την ΕΕ, ενώ άλλες χώρες μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε οικονομικό επίπεδο ή να θεωρούν ότι η κυριαρχία τους υπονομεύεται.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η πλειονότητα των χωρών μελών εξακολουθούν να υποστηρίζει την ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνεργασίας. Η διαδικασία εξόδου από την ΕΕ είναι πολύπλοκη και συνεπάγεται διαπραγματεύσεις για τις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ της αποχωρούσας χώρας και της ΕΕ.

Παρόλα αυτά, η πιθανότητα διάλυσης της ΕΕ στο σύνολό της μπορεί να φαντάζει ελάχιστη ως είναι στα πρακτικά ανύπαρκτη κατά την παρούσα φάση, καθώς οι περισσότερες χώρες εξακολουθούν να βλέπουν την Ένωση ως σημαντική για την επίλυση κοινών προκλήσεων και την ενίσχυση της κοινής τους επιρροής σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο η πολιτική είναι γραμμική και όχι στατική και όπως κανείς δεν ανέμενε πως θα είχαμε μια γενικευμένη πολεμική σύγκρουση στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όλα είναι πιθανά να συμβούν. Στην Ουκρανία, έστω και αν ο πόλεμος διεξάγεται εντός των συνόρων δυο χωρών θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για έναν πόλεμο πανευρωπαϊκό πόλεμο κατά της Ρωσίας, έστω κι αν αυτός διεξάγεται δια αντιπροσώπων.

Απλώς θα θυμίσω ότι ο Β΄........

© Newpost


Get it on Google Play