Son yıllarda okullarımızdan sokaklara, sosyal medyadan evlerimize kadar yayılan bir davranış bunalımıyla karşı karşıyayız:
Akran zorbalığı artıyor, çocuklar öfkelerini kontrol edemiyor, anne-babaya karşı gelmek sıradanlaşıyor, öğretmene başkaldırmak “özgüven” sanılıyor..

Bu tablo bir tesadüf değil; aksine yıllardır biriken sosyo-kültürel, pedagojik ve manevi boşlukların yansımasıdır. Bugün ortaya çıkan gençlik profili, “kendini tanımayan, değer üretmeyen, sorumluluk almayan, nefsiyle baş başa bırakılmış” bir neslin fotoğrafıdır.

Eğitimin Ruhsuzlaşması: Seküler Modelin Ürettiği Boşluk

Günümüz eğitim sistemi, insanı salt biyolojik ve zihinsel bir varlık olarak kabul eden, ruhu ve ahlakı ikinci plana atan bir dünya görüşüne dayanıyor.
Bu seküler yaklaşım, çocuğun aklını geliştirip gönlünü susuz bırakan, bilgi yükleyip karakter inşa etmeyen bir mekanizma hâline dönüştü.

Manevi Yoksunluk ve Davranış Bozuklukları

Manevi değerleri temel almayan eğitim modelinin ortaya çıkardığı sonuçlar akademik araştırmalarla da açıkça ortadadır:

• Empati kapasitesinde düşüş

• Otoriteyle sağlıksız ilişki

• Şiddete karşı duyarsızlaşma

• Narsisistik davranış örüntülerinde artış

• Toplumsal aidiyet duygusunun zayıflaması

Empati kapasitesinde düşüş

Otoriteyle sağlıksız ilişki

Şiddete karşı duyarsızlaşma

Narsisistik davranış örüntülerinde artış

Toplumsal aidiyet duygusunun zayıflaması

Görülen o ki; ruhî temeli olmayan başarı, davranışı beslemiyor;........

© Mir'at Haber