Önceki yazılarla birlikte okunmasını tavsiye ederek kaldığımız yerden devam…

Kişi kendi sorunlarını çözerken topluluğun da sorunlarını çözmektedir.

Topluluk da topluluk çıkarlarını sağlarken kişilerin çıkarlarını gözetmektedir.

Misal olarak yolu ele alalım; yol topluluğun çıkarıdır, kişilerin de çıkarıdır. Ben yol yapımına 10 lira kattığım zaman bana sonra 100 lira getirecektir. Ama eğer ben bu katkımla bütün servetimi versem, sonra hiçbir iş yapamadığım için bana bir kârı olmayacaktır.

O halde öyle bir miktar vardır ki ben o kadarını, mesela gelirimin beşte birini versem, yapılan yol bana/bize en çok kârla döner. Bu azami verim noktasıdır. Ondan az versem ortak işler yürümez, çok versem benim işlerim bozulur.

İşte bu miktarı bulup vergilendirmeyi ona göre yapmak gerekir.

Toplantılarda sizin üzerinizdeki nimetleri müzakere ediniz. Yani uzaktakilerin, başkalarının, merkezdeki kimselerin işlerini değil; sizinle beş vakit namaz kılanların işlerini müzakere ediniz. Cuma günü de sizin bucak liderinizin sonuçlarını dinleyiniz.

Bu durumda çalışma nasıl olacaktır?

On hane/aile bir araya gelecek, bir aşiret/ocak/apartman kuracak, beş vakit namazı beraber kılacaklar.........

© Milli Gazete