bir bumerangı üzerimize fırlatıp attılar
dağlar kaçtı ve şehirler devrildi
elimizden uçup gitti aydınlık günler
parça parça oldu gecenin gizemleri
ölümün gölgesi ve korkunun düşleri
bir cam gibi ayaklarımızın dibinde kırıldı
insanı insan eden mesajları insandan attılar
hayatı doğuran toprak utancından çatladı
sonra büyük boşluk oldu tüm yürekler
ışık aradık hep susarak
beklemek zor şey
hele aramak

bir bumerangı üstümüze fırlattılar
o bumerang silip attı ışıkları, kararttı aydınlığı
yeşil yok, mavi yok, beyaz hepten silindi
karanlıkta ölümcül kuşları uçurttular
o günden beri
bütün kahpece tuzaklar şal gibi örtüldü üzerimize
kurbanı olduk tuzakların, azat edilmeyen esiri olduk
dışarıya kapanıp, içimize saklandık
o zamandan beri
bakışlardan, dudak kıpırtılarından huylandık

o bumerangı yüzyıllarca önce fırlattılar
özgürlük adına, adalet adına fırlattılar
gülenler ağladı, konuşanlar sustu, gözler kapandı
soğuk yeller, çiseleyen yağmurlar ve tüm korkular
bir zıpkın gibi, kanlı bir hançer gibi yüreklere saplandı
onların özgürlük dedikleri ve onların adalet dediği
özgürlük kuşunu parçaladı

karanlık hiç bitmedi, korku hiç dinmedi
yağmurlar sadece bizim üzerimize çiseledi
ihanet konuşmaları, entrikalar, bizim içindi
ıslak ve karanlık toprağın üzerinde
gecenin geç ve yıldızsız saatlerinde
korkarak koşturmak bizim içindi
çünkü yıllardır peşimizden........

© Medyascope