Bir unvan değil bu, bir hal. İnsanın içindeki çocuğu kaybetmemesi, başkasının çocuğunda kendi neşesini görebilmesi. Bizim hikâyemiz de tam olarak burada başladı.

Bu fikir, Halit Yılmaz ve Hakan Süer zamanında aklımıza düştü. Üçümüzün de ortak bir özelliği vardı: Çocukları çok severdik. Bunu da herkes bilirdi. Onlara hediye vermek, bir oyuncağın açılış anındaki o pırıl pırıl gözlere şahit olmak, bizi anlatması zor bir mutluluğa taşırdı. Alan kadar verenin de sevindiği nadir anlardandı o anlar.

Bir gün Halit Yılmaz’ın meşhur minik araba koleksiyonunu “patlattık”. Haber için gelen bir annenin üç çocuğuna Halit’in oyuncaklarını verdik. Halit durumu fark ettiğinde “Çocukları sevindirdik” dedik. Bu konuda hassas olmasını beklerken, hiç beklemediğimiz bir tepki verdi:
“İyi yapmışsınız” dedi.

İşte o gün, bu işin........

© Kocaeli Koz