Fransız sosyolog Emile Durkheim, “anomi” kavramını, büyük ekonomik, politik, demografik değişimler yaşanırken, toplumca kabul gören normların, kuralların ve ortak değerlerin ortadan kalkması, davranışlarımızı düzenleyen sosyal standartların çözülüp yok olması hali olarak tanımlar.

İskoç sosyolog ve siyaset bilimci Robert Morrison MacIver (1882 – 1970), “The Ramparts We Guard” isimli kitabında Durkheim’ın anomi kavramını sosyolojik bağlamından uzaklaştırarak, salt tutum, davranış ve düşünce düzeyinde bireysel bir mesele olarak ele alır.

MacIver, anomiyi basitçe “toplum seviyesinde bir kuralsızlık” olarak düşünmenin doğru olmadığını, mafya gibi yasadışı grupların bile bir kurallar manzumesi oluşturduklarını, değerlerden kopmanın bireye mahsus bir hal olduğunu ileri sürer ve “psikolojik anomiyi”, ferdin topluma eklemlenme hissini kaybetmesi olarak tanımlar.

Anomi, toplumsal normlardan ve kimliklerden çok derin bir kopuşu ifade eder.

Türbülans zamanlarında insanların mühim bir kısmı, içinde doğup büyüdükleri toplumun değerler sistemine inanç ve bağlılıklarını sürdüremezler.

Geleceğe giden rotayı çizmek için kullandıkları pusula artık çalışmaz olur. Geçmişle gelecek arasındaki bağları kuramaz hale gelirler.

Yol gösterici ilkeleri ve ahlaki prensipleri umursamamaya başlar, kendilerini sadece anlık dürtülerin yönlendirmesine bırakırlar.

Onlar için artık inanılacak, peşine düşülecek, riayet edilecek değerler hükmünü yitirmiştir. Bir "ahlaki pusuladan" yoksundurlar ve bir boşluk içindedirler.

Anomik bireylerin bazıları çevreleri ile temaslarını olabildiğince azaltır, ihtiyari sosyal ilişkilerini keser, kendilerini içinde yaşadıkları topluma ait hissetmez olur ve başkalarına karşı sorumluluk duymamaya başlarlar.

Kendilerini toplumdan mümkün olduğunca izole ederek yalnızlaşır ve bencilleşirler.

Çevrelerinde olan bitene karşı tepkisizleşir ve sadece kendilerini önemser hale gelirler.

Her şeyden ve herkesten şüphe etmeye başlayarak bir "inkar felsefesi" üretirler.

MacIver anomik bireyleri başlıca üç grupta incelemeyi önerir:

MacIver’e göre bu gruptakiler baskıcı, sadist, acımasız, çabuk öfkelenen, kibirli ve doğaları gereği yıkıcı kimselerdir. İlk gruptan farklı olarak gelecek için yaşarlar, bugünü yarına bağlayan hedefleri vardır, ancak bu hedefler benmerkezcidir, sosyal sorumluluk hissi barındırmaz. Bu tip insanlar çoğu zaman bir inanca veya değere bağlı olduklarını iddia etseler de “prestijini ve gücünü korumak istiyorsan dindar ve ahlaklı görünmen gerekir” diyen Machiavelli'nin Hükümdar’ı gibidirler. Diğer insanların inançlarını kendi ikballerinin aracı olarak istismar ederler.

Her yanımızı kuşatan anominin, bireylerin psikolojik durumları ve toplumsal düzen üzerine etkilerini araştırmaya ve konu etmeye devam edeceğim.

QOSHE - Anomi çağının anomik bireyleri - Salih Cenap Baydar
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Anomi çağının anomik bireyleri

8 1
20.02.2024

Fransız sosyolog Emile Durkheim, “anomi” kavramını, büyük ekonomik, politik, demografik değişimler yaşanırken, toplumca kabul gören normların, kuralların ve ortak değerlerin ortadan kalkması, davranışlarımızı düzenleyen sosyal standartların çözülüp yok olması hali olarak tanımlar.

İskoç sosyolog ve siyaset bilimci Robert Morrison MacIver (1882 – 1970), “The Ramparts We Guard” isimli kitabında Durkheim’ın anomi kavramını sosyolojik bağlamından uzaklaştırarak, salt tutum, davranış ve düşünce düzeyinde bireysel bir mesele olarak ele alır.

MacIver, anomiyi basitçe “toplum seviyesinde bir kuralsızlık” olarak düşünmenin doğru olmadığını, mafya gibi yasadışı grupların bile bir kurallar manzumesi oluşturduklarını, değerlerden kopmanın bireye mahsus bir hal olduğunu ileri sürer ve “psikolojik anomiyi”, ferdin topluma eklemlenme hissini kaybetmesi olarak tanımlar.

Anomi, toplumsal normlardan ve kimliklerden........

© Karar


Get it on Google Play