İngiltere Başbakanı Keir Starmer’in Ankara ziyareti sırasında 20 Eurofighter Typhoon uçağının satışı konusunda mutabakata varılmış olması hava savunmasında ciddi uçak açığı ile karşı karşıya olan Türkiye için güzel haber.

Ancak uçakların teslim tarihleri, maliyetleri ve tabii ki daha önce hava savunması için yapılan harcamaların boşa gitmesi üzerinden oluşan alternatif maliyetler olumlu havayı bozuyor.

Eğer Türkiye 2016’da Rusya’dan S-400 almak gibi stratejik bir yanlış yapmasa idi bugün ilk açıklamalara bakılırsa son derece pahalı bir uçak anlaşmasının altına imza atmak zorunda kalmazdı.

Hafta içerisinde varılan mutabakatın maliyetini hesaplarken önce alınan fakat kullanılmayan S-400 sisteminin 2,5 milyar dolarlık faturası ile başlamak gerek. Batının Türkiye’nin füze savunma sistemi edinmesinin önüne çıkardığı engeller, Ankara’nın ihtiyaçlarına duyarsız kalması ve daha birçok sebep Türkiye’de oluşan hayal kırıklığının sebebi olarak açıklanabilir. Ama 10 yıllık geçmiş muhasebesi yapıldığında bu tarz kararların neden soğukkanlı, gelecek öngörüsü yaparak ve toplam jeopolitik okuma ile alınması gerektiği ortaya çıkıyor. Dolayısıyla günün sonunda maliyeti Türkiye ödüyorsa kararlarda duygusal tepkilerin rolünün olmaması gerekiyor.

Üstelik bu tür sistemlerin alınmasının dışında sadece saklanmasının ve nihayetinde bertaraf edilmesinin de maliyetlerini göz önüne almak gerek.

ABD Türkiye’nin S-400 alamayacağını, bunun bir blöf olduğunu düşünüyordu. Türkiye blöf yapmadığını gösterdi. Ankara ise Washington’ın F-35 projesinden Türkiye’yi çıkaramayacağını, CAATSA........

© Karar